...ในคืนเหงาเฝ้านึกระลึกถึง ใครคนหนึ่งที่ใจเฝ้าใฝ่หา ถึงกายไกลไม่ห่างกลางอุรา ด้วยคำว่าสัมพันธ์ใจฉันมี ถูกเยื่อใยใจรักมาทักท้วง ความเป็นห่วงทำให้ไม่สุขี หลายวันผ่านผลาญใจในคนดี ขอโทษที่ทำให้ใจเธอตรม ให้เชื่อใจใครนี้ที่ห่วงหา ขอขวัญตาทำใจให้สุขสม จะคืนกลับรับขวัญวันชื่นชม อย่าขื่นขมทุกข์ใจไม่ดีเลย...
5 เมษายน 2546 13:33 น. - comment id 122467
ด้วยคิดถึง คนึงหา คราต้องจาก จำใจพราก จากไปไกล ใจโศกศัลย์ ความห่วงหา ตราตรึงใจ ไม่เว้นวัน ร้อยเรียงฝัน อันซึ้งใจ ห่วงใยคอย....ฯ ไม่ได้มาทักทายนานพอสมควรค่ะ...ด้วยภาระและหน้าที่...ราชิกา..มาชื่นชมบทกลอนค่ะ..ไม่ว่าจะเป็น..ค้างคาวคืนคอน..หรือใบบอนแก้ว..ฝีมือยังเยี่ยม..เช่นเดิมค่ะ..เอ!!!!..แล้วใช่คนเดียวกันมั้ยนี่...ชักงงแฮะ.!!...
5 เมษายน 2546 15:53 น. - comment id 122516
ตอบอัลมิตราเหรอ ..? เอ๋ .. หือ .. ?? เป็นงง
5 เมษายน 2546 15:54 น. - comment id 122517
ใช่เลยรักไม่ว่าห่างกันขนาดไหนแต่ใจยังส่งถึง
5 เมษายน 2546 20:14 น. - comment id 122594
ความเข้าใจ + ความห่วงใย + ความใส่ใจ ---- รวม ๆ แล้วคือความรักส่วนหนึ่งที่มีคนมอบให้ -- อ่านกลอนนี้ทำให้รู้สึกว่าเหมือนเค้าอ่ะนะ -- ชอบค่ะ เพราะ และมีความหมาย ---
5 เมษายน 2546 21:29 น. - comment id 122653
อบอุ่น เหลือเกิน
5 เมษายน 2546 21:49 น. - comment id 122673
ว่าจะถามอยู่เชียว ว่าไปวาดรูปอย่างนี้ที่ภูเก็ตหรือเปล่า ?