ในความเหงา ความเบื่อ อย่างเหลือเก็บ ดูจะเหน็บ เหนี่ยวหน่วง ทรวงหวั่นไหว คล้ายทนอยู่ อย่างไม่มีที่จะไป หมดสิ่งใดให้คอยห่วงทวงสัญญา เคยมีหวังมากมาก ในความคิด แต่ไร้สิทธิ์และแรงใจจะใฝ่หา สิ่งใดที่รักหวงปานดวงตา ก็ฉวยคว้า เก็บไว้ไม่ได้เลย ฟ้าอึมครึม สีหมอง เคยร้องไห้ บัดนี้ใจทุกข์ทนจนชาเฉย แดดฉาบฉานหวานวัยได้คุ้นเคย จะเปรียบเปรยว่าไว้อย่างไรดี