นิกูลแห่งพนาราณีไพร อาภรณ์ภัณฑ์อันไสววิไลสวย กรีดกรายชายพริ้วเพริดเลิศร่ำรวย อุดมด้วยเรณูอยู่ชั้นฟ้า บุตรีหนึ่งซึ่งถนอมห้อมฟูมฟัก ดุจล้อมรักรวมใจใจกลางป่า ผีเสื้อทรงสอางค์วางทีท่า สูงสง่ากว่าแมลงแบ่งชนชั้น ก่องเก็จเพชรมณีพลีให้ชม บรรเลงร้องรื่นรมณ์กลมกล่อมขวัญ บรรจงเพียงเลี้ยงดูอยู่ทุกวัน ลูกน้อยนั้นเติบกล้าอนามัย วันหนึ่งกลับเกิดพายุกล้า พัดพาลูกหนอนพรากจากพิสัย เร่ร่อนลิ่วลมต่ำระกำใด ตก ณ ดินแดนไหนก็ไม่รู้ สงสารผีเสื้อเศร้าเจ้ายังน้อย ด้วยเยาว์ด้อยเดียงสามาไร้คู่ ตกดินดำย้ำเยือกเย็นน่าเอ็นดู ซ้ำต้องอยู่ลำพังไพรใจสะพรึง แต่บุญแล้วแคล้วคลาดวาสนา ได้พึ่งพารังนอนอีกหนอนหนึ่ง ก่อและสานสายสัมพันธ์อันซาบซึ้ง สื่อทราบถึงใยรักที่ถักทอ (ม้าก้านกล้วย)
22 มีนาคม 2546 21:58 น. - comment id 117642
มีนิทาน..ว่าด้วยเรื่องผีเสื้อ แต้มยิ้มเรื่อเรืองใจ..ในวันเหงา รักกันมา รักกันไป..ใจพริ้มเพรา จะรอเจ้า..ผีเสื้อ..เมื่อฟ้ารุ่ง แหะ ๆ มาขอฟังต่อ..ในวันพรุ่งนี้แล้วล่ะจ้ะ
22 มีนาคม 2546 22:41 น. - comment id 117672
อื้อ ..เกาะติดสถานการณ์ ค่ะ
22 มีนาคม 2546 23:13 น. - comment id 117688
ซาบซึ้งอ่ะ บทนี้
22 มีนาคม 2546 23:52 น. - comment id 117702
ยังคงไว้ซึ่งฝีมือการประพันธ์นะคะ ติดตามชื่นชม และ เป็นกำลังใจเสมอนะคะ