ไปไหนดีไปไหนดีไปไหนได้ มองใครใครมีที่ไปก็ไร้หวัง เกิดมาผิดโชคชะตาอาภัพจัง ชีวิตยังเอาแค่รอดแทบถอดใจ เป็นเพียงเด็กกำพร้าหน้าอดสู มีชีพอยู่ไปวันวันตามอาศัย ก็ไร้พ่อขาดแม่ให้ทำไง กำพร้ากายกำพร้าใจใยมองเลว ขาดพ่อแม่เหมือนขาดแร่สายชีวิต ดินที่คิดปูนปั้นก็ดันเหลว อย่าทำร้ายเขาไปด้วยไฟเปลว ที่เผาหลอมความเลวของสังคม เอาใจเขาใส่ใจเราดูบ้างเถิด จิตใจเปิดรับแง่ดีบ้างซักหน เขากับเราก็เหมือนกันนั่นคือคน สร้างโอกาสให้เขาพ้นจากบ่วงกรรม...