นิทานอ่านเล่นรับลมร้อน..!!

น้ำผึ้งป่า

@      เล่ากันว่าคราสมัยพระเจ้าเสือ
ธ ทรงเรือชมความงามลำน้ำใส
มีวันหนึ่งออกจากวังนั่งเรือไป
ขุนนางใหญ่แลน้อยพลอยติดตาม
@      คนคัดท้ายพายเรือคิดเบื่อสุด
ทำหน้างุดมองพระพักตร์แล้วทักถาม
พระเจ้าข้า..ปุโรหิตที่ติดตาม
ทุกทุกยามแสนสบายไม่เหนื่อยเลย
@      พระองค์ทรงคิดดูเล่าเหมือนเอาเปรียบ
เมื่อมาเทียบกับผมเหนื่อยเมื่อยเหลือเอ่ย
ปุโรหิตชีวิตงานท่านเสบย
นั่งหลับเฉยแสนเพลินมันเกินไป
@      เจ้าอยู่หัวหัวเราะเพราะนึกขำ
ไม่ตอบคำเก็บกักไว้พักใหญ่
เรือแล่นเรื่อยเฉื่อยช้าค่อยคลาไคล
ผ่านพงไม้ริมฝั่งจึงยั้งรอ
@      พระตรัสร้อง เฮ้ย..สำเนียง  เสียงอะไร
เจ้าจงไป   ดูมา  บอกข้าหนอ
คนคัดท้าย  ขึ้นฝั่งไว  ไม่รีรอ
แล้ววิ่งห้อ  มาถวาย   ทูลรายงาน
@      หมาเกิดลูก  ลูกมันร้อง  พะยะค่ะ
และแล้ว ธ  ก็ถามว่า  กี่ตัวท่าน
คนคัดท้าย  วิ่งไป    อีกไม่นาน
มากราบกราน  บอกมีห้า   ล้วนน่าดู
@      เจ้าอยู่หัว  หัวร่อตาม   ถามอีกหน่อย
พวกหมาน้อย  เป็นตัวเมีย  หรือตัวผู้
พ่อหนุ่มนิ่ง  อึ้งไป   เพราะไม่รู้
ผมขอดู   ลูกสุนัข  อีกสักครา
@      เจ้าอยู่หัว  หัวร่อ  แล้วรอคอย
พ่อหนุ่มน้อย  วิ่งไว   ไปดูหมา
สักประเดี๋ยว  เดียวหนอ  ก็กลับมา
พระเจ้าข้า  ตัวผู้สี่   ตัวเมียตัว
@      เจ้าเหนือหัว  ยิ้มงาม  แล้วถามต่อ
สีละพ่อ   สีอะไร  ตอบให้ทั่ว
หนุ่มสะอึก  นึกไม่ออก  บอกไม่ชัวร์
กราบพระเจ้า   อยู่หัว    แล้ววิ่งไป
@      ไปยืนมอง  จ้องดู    รู้แล้วนับ
แล้ววิ่งกลับ  มาถวาย  รายงานใหม่
หนึ่งสีดำ   น้ำตาลสอง  ขาวสองไซร้
เจ้าอยู่หัว  ยิ้มให้  บอกนั่งลง
@      แล้วก็หัน  ไปเรียกขาน  วานสะกิด
ปุโรหิต  ตื่นหน่อย   ผู้สูงส่ง
ปุโรหิต  ตื่นมา  ทำท่างง
ข้าพระองค์  จะทรงใช้  การใดนอ
@      เจ้าเหนือหัว  บอกขอวาน  ท่านหน่อยหนา
ไม่รู้ว่า  เสียงอะไร  แปลกใจหนอ
ปุโรหิต   ขึ้นฝั่งไป  ไม่รีรอ
อึดใจพอ  กลับมาถวาย   รายงานพลัน
@      พระเจ้าข้า  หมาเกิดลูก  ลูกมันร้อง  
สีขาวสอง  น้ำตาลสอง  ดำหนึ่งนั่น
เป็นผู้สี่   เมียหนึ่ง   เกิดได้วัน
แม่มันนั้น   ไม่มีนม  สักหยดเลย
@      องค์ราชัน  ฟังคำตอบ  ปุโรหิต
ก็ยิ้มนิด   หันไปมอง   จ้องแล้วเอ่ย
พ่อหนุ่มน้อย  เจ้าสงสัย  อีกไหมเอย
บ้างเสบย  บ้างเหนื่อย  เพราะเหตุใด
@      คนคัดท้าย  มือประนม  นั่งก้มหน้า  
พระเจ้าข้า  เข้าใจแล้ว   มิสงสัย
บ้างงานหนัก  บ้างงานเบา  เข้าใจไซร้
ต่างหัวใจ   ต่างสมอง   ต้องต่างงาน!!!				
comments powered by Disqus
  • ไข่เจียว

    2 มีนาคม 2546 04:49 น. - comment id 111541

    ถูกใจจังค่ะ ....
    
    ..... ต่างหัวใจ  ต่างสมอง  ต้องต่างงาน ... !!!
  • rain..

    2 มีนาคม 2546 05:21 น. - comment id 111543

    ไข่เจียวจ๋า.!!
       ..แซงหน้า..พี่เรน..ด้ายงัยยยย..!! อิอิอิ..
     
    อาเฮีย..อาเรนกราบสวยๆค่ะ...
         ..คิดถึงนะ...
         .วันนี้..อาเรน..ม่ายกวนค่ะ..
        (แบบ..นั่งพับเพียบ  ฟังเรยยแระ..)..
        ..อ่านเมล์ดิ....
          ..อิอิอิ..
  • รวีลับฟ้า

    2 มีนาคม 2546 13:27 น. - comment id 111585

    นึกว่าเรื่องพันทายนร...เสียอีก....แต่ดีค่ะ
  • ตุ๊กตาไล่เหงา

    2 มีนาคม 2546 13:34 น. - comment id 111591

    มานั่งฟัง....นิทานที่มีคติสอนใจด้วยคน
  • ..สีน้ำฟ้า..

    2 มีนาคม 2546 13:45 น. - comment id 111600

    ดีจัง มีคนใจดีเล่านิทานเป็นกลอนให้อ่านด้วย
    เรื่องทำนองนี้ไม่ใช่ไม่เคยได้ยิน
    แต่ชอบที่คุณเขียนจัง
  • น้ำผึ้งป่า

    2 มีนาคม 2546 20:00 น. - comment id 111714

    ย่อหน้าแรกขอขอบคุณไข่เจียว....รวีลับฟ้า...ตุ๊กตาไล่เหงา...สีน้ำฟ้า....และ...เรน....ครับพ้ม ถือว่าให้กำลังใจกันโดยตรง
           ย่อหน้าสอง ขอขอบคุณผู้ที่เข้ามาอ่านท่านอื่นๆจ้ะ
           ย่อหน้าสาม  ขออรรถาธิบายสักหน่อยว่า...ที่เขียนขึ้นมาเพราะได้ยินเขาเล่ามาแต่สมัยเด็ก  ....พอนึกสนุกก็เลยเอามาผูกเป็นกลอน...หากนักประวัติศาสตร์ระบุว่าผิดเพี้ยนไปจากความจริงและไม่มีเรื่องราวพรรค์นี้  ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ และขอยอมรับทุกประการ
           เจตนาก็เพียงให้พวกเราชาวไทยโพเอ็มได้สนุกกับอารมณ์กลอนพร้อมกับมองข้อคิดจากเรื่องเล่าไปด้วยกันเท่านั้นครับ
  • แนทตี้

    4 มีนาคม 2546 14:24 น. - comment id 112083

    ^*^
      ^*^
             ^*^..........มาอ่านแย้ววจ้า.......^*^
                        ประทับตราแย้ววจ้า
                        หายร้อนแย้ววจ้า.. อิอิ
                ^*^...............^___^.............^*^
      
    
  • น้ำผึ้งป่า

    4 มีนาคม 2546 18:08 น. - comment id 112147

    ก็ยังคิดอยู่นี่น่ะว่าแนทตี้ไปไหนน้อ.... เก๊าะมาพอดี....พร้อมกับนกหลายตัวโบยบิน..มีชีวิตชีวาจริงๆเลย...

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน