หาได้เป็นเช่นลมมาชมช้อง แล้วลอยล่องปองหายมลายหลง ใช่แสงโสมชมชื่นคืนพะวง แล้วมืดลงตรงรุ่งสะดุ้งใจ ใช่แสงสูรย์อุ่นใจในกลางวัน แล้วลากันสั่นหนาวคราวคืนไหน ใช่น้ำค้างพร่างพรมตรมฤทัย แล้วห่างหายใต้แสงแห่งสุรีย์ ใช่ดินฟุ้งคลุ้งปลิวลิ่วตามลม คงหมองตรมขมขื่นยื่นเปรียบพี่ ที่ห่างหายใช่ใจสิ้นใยดี เพราะงานมีที่มากยากผละวาง มีไมตรีที่ร่ายมาให้เจ้า ขอรับเอาคราวเคียงเผดียงข้าง จะชมชื่นยืนพิศพินิจอางค์ คราวเคียงข้างหวังร่ายได้กล่อมกลอน ฯ
อัลมิตรา 17 ก.พ. 2546 21:47 น. - ID 29489 
829
2
0
17 กุมภาพันธ์ 2546 21:59 น. - comment id 109454
เป็นความรู้สึกที่แปลกๆที่คนอื่นไม่ค่อยมี แต่ท่านอัลมิตรามี
17 กุมภาพันธ์ 2546 23:35 น. - comment id 109478
ไม่ห่างหายแน่นะ....สัญญาว่าจะอยู่ต่อไป เก็บเอาไว้เลยความทรงจำ....ที่ล้ำค่า ขาดอะไรก็ได้แต่อย่าขาด.....อัลมิตรา ก็เพราะว่าเธอคือ..................( ) เพื่อนช่วยบอกหน่อยว่าคุณอัลมิตราคืออะไร....
20 กุมภาพันธ์ 2546 22:41 น. - comment id 109915
หน้าส่วนตัว
....ก็เพราะว่าเธอคือ...ดาวมิตรภาพ....
.......สวัสดีครับ.........
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
