บทกวีนั้นไซร้แสนไพเราะ โสตเสนาะเพราะซึ้งถึงยิหวา บันดาลความสุขสมรมยา ที่สูงค่าเกินคำล้ำธิบาย ต้องบ่มเพาะอารมณ์ด้วยความรัก จึงจะได้หนึ่งวรรคแห่งความหมาย หว่านคำหวานสร้างสมความคมคาย แล้วเรียงรายร้อยรสเป็นบทกลอน ปลายปากกาเขียนบรรยายระบายฝัน ความผูกพันธ์สื่อรักด้วยอักษร ระรินรสระรื่นรักจากบทกลอน ส่งสะท้อนตัวตนและหนทาง ไม่ได้หวังชื่อเสียงเกรียงเกริกก้อง ไม่อยากให้คนแซ่ซ้องหรือถากถาง หวังธำรงคงเอกลักษณ์ไทยไม่เลื่อนลาง เพื่อชี้ทางสร้างสรรค์วรรณกรรม
14 กุมภาพันธ์ 2546 07:05 น. - comment id 108866
เป็นอีกมุมมองหนึ่งที่ดีมาก
14 กุมภาพันธ์ 2546 20:19 น. - comment id 108955
มีความหมายดีมากๆเลยคะ อือ เป็นความรุสึกของนักกวีอีกอย่างนะคะ ที่มีต่อบทกวี แต่ว่านะ ปลา 2 อ่ะ ไม่ค่อยได้รุสึกอย่างนี้เท่าไหรอ่ะคะ ^___^ คิดถึงพี่รินมากๆเลย !!!!!