แหงนดูคนบนฟ้าอย่างว้าเหว่ ไม่มีเห่เพลงหอมมากล่อมให้ ม่านโพยมพรมดาวพราวพิไล เขาอยู่ไหนบนสรวงดวงดารา เขาจะรู้หรือไม่ใครคิดถึง โศกเหงาเศร้าซึ้งคะนึงหา จากคืนค่ำกำสรวลไม่หวนมา ถึงค่ำคืนมองฟ้าตั้งหน้าคอย ภาพโอษฐ์ช้าเอื้อนสะเทือนอก ช้ำฟกใจจิตจริตหงอย น้ำตารินหลั่งในมิใช่น้อย บงรอยแผลเป็นเห็นแหลกยับ เจ้าเอ๋ยเจ้านกกาหว่าเอย แนบเขนยนวลเนื้อหนอจงหลับ ไข่ไว้แม่กาเขามารับ เขานับเป็นลูกในอุทร กาเหว่าเขาหายไปไหนแม่ หลับจ้ะงอแงแม่ไม่สอน มันไม่รักลูกมันสะบั้นรอน เอ่เอ๊อย่าอ้อนนอนเสียที เสียงเอื้อนเสียงสะอื้นกลืนน้ำเสียง กาเหว่าไม่เลี้ยงเขาเลี่ยงหนี ข่มตาไม่หลับทับทวี บัดนั้นบัดนี้หลายปีแล้ว บนฟ้ามีไหมแม่กาเหว่า บนดินเพลงเศร้าคงเหงาแว่ว ม่านโพยมหยดดาวอยู่พราวแพรว ม่านน้ำตาหยดแล้วตลอดกาล/.
ราม ลิขิต 11 ก.พ. 2546 16:20 น. - ID 29247 
833
0
0
17 กุมภาพันธ์ 2546 01:48 น. - comment id 109344
เศร้าสะเทือนใจ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
