คนบนฟ้า

แหงนดูคนบนฟ้าอย่างว้าเหว่
ไม่มีเห่เพลงหอมมากล่อมให้
ม่านโพยมพรมดาวพราวพิไล
เขาอยู่ไหนบนสรวงดวงดารา
เขาจะรู้หรือไม่ใครคิดถึง
โศกเหงาเศร้าซึ้งคะนึงหา
จากคืนค่ำกำสรวลไม่หวนมา
ถึงค่ำคืนมองฟ้าตั้งหน้าคอย
ภาพโอษฐ์ช้าเอื้อนสะเทือนอก
ช้ำฟกใจจิตจริตหงอย
น้ำตารินหลั่งในมิใช่น้อย
บงรอยแผลเป็นเห็นแหลกยับ
เจ้าเอ๋ยเจ้านกกาหว่าเอย
แนบเขนยนวลเนื้อหนอจงหลับ
ไข่ไว้แม่กาเขามารับ
เขานับเป็นลูกในอุทร
กาเหว่าเขาหายไปไหนแม่
หลับจ้ะงอแงแม่ไม่สอน
มันไม่รักลูกมันสะบั้นรอน
เอ่เอ๊อย่าอ้อนนอนเสียที
เสียงเอื้อนเสียงสะอื้นกลืนน้ำเสียง
กาเหว่าไม่เลี้ยงเขาเลี่ยงหนี
ข่มตาไม่หลับทับทวี
บัดนั้นบัดนี้หลายปีแล้ว
บนฟ้ามีไหมแม่กาเหว่า
บนดินเพลงเศร้าคงเหงาแว่ว
ม่านโพยมหยดดาวอยู่พราวแพรว
ม่านน้ำตาหยดแล้วตลอดกาล/.