เมื่อไหร่จะส่งความห่วงใยมา

ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

มีความเหงาของหัวใจคอยต่อเติม
ความอ้างว้างจึงพูนเพิ่มเมื่อเธอห่าง
มีหัวใจคอยอ่อนไหว--กับฟ้ากว้าง
วันที่ความห่วงใยไม่อาจฝ่าคืนเปลี่ยวร้างมาห่มใจ
นั่งมองฤดูกาลที่ผันเปลี่ยน
แต่หัวใจกลับวนเวียนไม่ไปถึงไหน
มีเพียงฤดูของความคิดถึงที่เหงาจับจิตจับใจ 
ที่รอเพียงผ้าห่มแห่งความห่วงใยว่าเมื่อไหร่เธอจะส่งมา.......				
comments powered by Disqus
  • japan

    10 กุมภาพันธ์ 2546 14:22 น. - comment id 108386

    good เยี่ยม
  • AU>>di>>TION

    10 กุมภาพันธ์ 2546 14:44 น. - comment id 108394

    เพราะมาก ๆ ครับเยี่ยมจริงๆ
  • ฤกษ์ ชัยพฤกษ์

    10 กุมภาพันธ์ 2546 15:44 น. - comment id 108398

    เสียงหรีดหริ่ง        ระงมร้อง
    มันเสียดก้อง         หัวใจฉัน
    เหมือนเย้ยเยาะ    อยู่นานครัน
    หริ่งหรีดมัน           รู้ใจเรา
    ก็รักเขา                 ทั้งหัวใจ
    ลืมได้ไง                 ไม่เหมือนเก่า
    รู้ทั้งรู้                      ก็ยอมเศร้า
    เหงาแสนเหงา        ก็ยอมทน
    
    
    ทนรอต่อไปเหอะ สักพันชาติมั้ง
  • ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

    10 กุมภาพันธ์ 2546 21:43 น. - comment id 108451

    น่านนนนนนนนนนนนนสิ คนรอ ยังไงก็คงต้องทนรออยู่วันยังค่ำ ขอบคุณนะคะ สำหรับทุกกำลังใจ
  • ตุ๊กตาไล่เหงา

    19 กุมภาพันธ์ 2546 13:59 น. - comment id 109651

    เมื่อไหร่ล่ะที่เธอต้องการ...
    แต่ไม่เป็นไรถึงไม่ต้องการ...เราก็จะจัดให้...
    ความห่วงใยมีเหลือเฟืออยู่แล้ว....

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน