หน้าส่วนตัว
ใครบางคนกำลังเดินหลงทาง
ในท้องทุ่งเล็กเล็กแห่งโลก
สองเท้า...เปื้อนโคลนตมแห่งชีวิต
ฉันไม่ได้ยืนรอแขกอยู่หน้าบ้าน
ขอให้เธอเคาะประตู เมื่อมาเยือน
อย่าลืมถอดรองเท้าก่อนเข้ามา
มารยาทเล็กน้อย
อาจไม่สร้างความประทับมากมาย
แต่การให้เกียรติกัน
ได้เติมความหมายของเธอไว้
ฉันจัดวางทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความรู้สึก
อย่าจับต้องเล่น เมื่อเธอไม่รู้ที่มาที่ไป
และประตูบานเล็กเล็กของบ้านหลังนี้
ไม่ได้มีไว้ต้อนรับคนแปลกหน้าทุกคน
ขอให้เธอเข้าใจ
ละอองน้ำ 29 ม.ค. 2546 09:20 น. - ID 28792 
3596
5
0
29 มกราคม 2546 12:57 น. - comment id 106867
ก๊อก ก๊อก ก๊อก..
30 มกราคม 2546 06:22 น. - comment id 106899
พี่ค่ะ... เรนขออนุญาต..
..ก๊อก..ๆๆๆ..
..นะค่ะ...
30 มกราคม 2546 17:18 น. - comment id 106955
แอ๊ดด...... (สงสัยประตูจะฝืด)
31 มกราคม 2546 10:45 น. - comment id 107055
สวัสดีครับท่านละอองน้ำ โห....พองัด....เอ๊ย เปิดประตูเข้ามา ก็เจอคำ ต้อนรับสำหรับอาคันตุกะผู้มาเยือนอย่างยิ่งใหญ่ แสดงถึงน้ำใจไมตรีของท่านที่มีต่อชาวกวี ผู้เข้ามาเยือนช่างยิ่งใหญ่ กว่าท้องท้องฟ้า มหาสมุทร ท่านช่างเป็นนักกวีที่ใจกว้างจริง ๆ หากมีนักกลอนเช่นท่านมาก ๆ คงจะช่วย จรรโลงวรรณศิลป์ของไทยไว้อยู่คู่โลก แน่ ๆ เลย คิดว่าคงหานักกวีเช่นท่าน ได้ยากมาก ๆ เลยนะในโลกเนี้ย.........
31 มกราคม 2546 17:52 น. - comment id 107098
ทำใมใจคอคับแคบจังล่ะเธอจ๋า ไม่สมกับเป็นชาวกวีเลยอ่ะ เฮ้อ....โพสยังงี้ได้งัย......
31 มกราคม 2546 18:50 น. - comment id 107100
อันนี้ก็ขึ้นกับการตีความนะ คุณอาจจะคิดตีความอย่างที่คุณคิดตอนนี้ แต่สิ่งที่ฉันหมายถึง อาจจะไม่ใช่สิ่งที่คุณกำลังตีความ แต่นั่นคืออิสระของคุณหากคุณจะรับด้านนั้นไว้ ขอขอบคุณในความใจกว้างของคุณมา ณ ที่นี้ ที่อุตส่าห์เขียนประชดเสียยาวยืดแล้วยังอุตส่าห์เขียนคำแปลให้อีก 1 ความคิดเห็น คุณก็เป็นผู้หนึ่งที่หาได้ยากมากๆเหมือนกัน
1 กุมภาพันธ์ 2546 11:35 น. - comment id 107137
ก๊อก ก๊อก แอด แอด แอ๊ดดดด...โครมมมม..!!! โทษอ่ะ..ครือออ..ว่า อ้า เอ้อ..ประตูพังแย้ว อ่ะ.. คุณนี่เก่งจริง ๆ เลยนะ นอกจากจะเขียนกลอน เก่งแล้ว ก็ยังนั่งเทียน เอ๊ย..นั่งทางในเก่งอีก ตะหาก สามารถหยั่งรู้จิตใจของข้าน้อยได้อีกด้วย อย่างนี้ต้องขอซูฮก ซะแล้วล่ะ..อิ อิ จริง ๆ แล้วข้าน้อยก็อยากเป็นสมาชิกของ thai - poem มาก ๆ เลยอ่ะ (เพื่อจะได้ต่อกลอน กับคุณงัย..) แต่ก็มาติดขัดตรงที่ ข้าน้อยนี้ ยังด้อยวรยุทธยิ่งนัก เลยมิกล้าเข้ามาอย่างเต็มตัว (อายอ่ะ..กึ๋ย..) ก็เลยแอบเข้ามา เยี่ยม ๆ มอง ๆ โดยไม่ได้บอกเจ้าบ้านอ่ะ...ได้โปรด ยกโทษให้ข้าน้อยด้วยเถิด..... ข้าน้อยมิได้มีเจตนา บุกรุกอาณาจักร ของท่าน หรอกนะ ( จริง ๆ ) ขอให้ข้าน้อยมีวรยุทธเก่งกล้า กว่านี้เราคงได้ต่อกลอนกันนะ...... ข้าน้อย ขอขอบคุณมาก ๆ เลยนะ ที่ยกย่องให้ ข้าน้อย เป็นบุคคลหาได้ยากมาก ๆ ขอบคุณ จริง ๆ เยย...เย เย เย เราได้เป็นบุคคลสำคัญ แย้ว.... วันนี้ข้าน้อย จำต้องขอลาท่านด้วยความอาลัย ก่อนนะ โอกาสหน้าจะมาเยี่ยมท่านใหม่ ฮือ ฮือ อ้อ..เดี๋ยวจะตามช่างมาซ่อมประตูให้นะ...บาย
1 กุมภาพันธ์ 2546 19:27 น. - comment id 107175
จริงๆแล้วกลอนบทนี้มันค่อยข้างเป็นเรื่องส่วนตัวน่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับการเข้ามาอ่านกลอนนี่หรอก เพราะถ้าไม่ต้องการให้คนอื่นมาอ่านก็คงจะไม่โพสต์ในเว็บ แต่ดูแล้วจะเลี่ยงไม่ให้เข้าใจผิดก็คงยากเพราะเราไม่รู้จักกัน ไม่รู้ว่าต่างฝ่ายคิดอะไร แล้วมันก็เป็นคำอธิบายความหมายส่วนหนึ่งของท่อนที่4 (การที่คนเราตัดสินอะไรโดยผิวเผินและไม่รู้ทำให้เกิดความผิดพลาดได้มาก ไม่ได้หมายความว่าผิดไปจากข้อเท็จจริงนะ แต่บางทีเบื้องหลังข้อเท็จจริงก็มีความหมายซ่อนไว้ บางทีที่เราทำคิดอะไรง่ายเกินไป ก็อาจทิ้งปัญหายุ่งยากไว้เบื้องหลัง)
ส่วนเรื่องการเป็นสมาชิก ตราบใดที่คุณให้เกียรติเจ้าของเว็บและเห็นคุณค่าของเว็บ ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ที่นี่ย่อมยินดีต้อนรับคุณ ส่วนหนึ่งของสมาชิกที่นี่ก็เริ่มต้นและเติบโตที่นี่ แต่การจะโพสต์อะไรระวังระวังนิดก็ดี เพราะสมาชิกบางท่านก็มีอาวุโสแล้ว
ส่วนประตู... จะพังก็ช่างเหอะ คงจะถึงเวลาแล้ว
16 กุมภาพันธ์ 2546 23:59 น. - comment id 109322
จะขอเข้าไปนั่งเฉยๆ ไม่จับต้องของอะไรเลย ขอแค่มองดูรอบๆ...จะได้ไหม... แค่คนแปลหน้า....ที่ผ่านมา....และก็ผ่านไป.... ไว้วันหน้าจะแวะมาใหม่.... ตอนนั้นไม่รู้ว่าจะแปลกหน้าอยู่หรือเปล่า...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
