กำลังใจของฉันแสนบอบบาง

ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม

กำลังใจของฉันแสนบอบบาง 
จึงถูกความอ้างว้างชนะได้ 
ยิ่งหลายคราวที่ต้องคอยอย่างน้อยใจ 
ความหวาดหวั่นและอ่อนไหวจึงเข้ามา 
ไม่อยากท้อ 
แต่เพียงนึกถึงการรอก็เหว่ว้า 
เพราะทุกคราวยามแดดเช้าก้าวเข้ามา 
ฉันไม่รู้จะตอบคำถามของน้ำตาว่าอย่าง				
comments powered by Disqus
  • rain..

    26 มกราคม 2546 07:53 น. - comment id 106412

    อย่าท้อ..ที่จะรอ..ขอเปนเพื่อน..
      แม้ลางเลือน..เปื้อนไป..ใครจะว่า..
      ก้อห้วใจ..บอกให้รอ..แม้จาล้า..
       ใครเค้าว่า..ช่างเถอะ..ก้อใจเรา..
       หัวใจร้าง..บางอย่างที่ซ่อนไว้..  
       อยากปลอบใจ..คนที่มีความเหงา..
        อยากกระซิบฝากสายลมอย่างเบาเบา..
        ขอความเหงา..ห่างไกล..จากใจเธอ..
         ..เรน..ขออนุญาต..แจมนะค่ะ..
        แบบหัดแต่ง..นะค่ะ..    
    
  • TripPleG

    31 มกราคม 2546 14:52 น. - comment id 107078

    มีความสุขกับน้ำตาไม่ใช่เรื่องแปลก  ถึงเทอจะเข้าใจหรือไม่  ในสิ่งนั้น  แต่ถ้าเทอเข้าใจ  ใจเทอ  มันคงจะดี

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน