กลัว..

rain..

ในความมืด..น่ากลัว..สลัวลาง..
                                    ภาพความหลัง..ฝังจำ...ย้ำหลอกหลอน..
                                    แทบทุกบท..จดไว้..ในบทกลอน.
                                    ภาพคอยหลอน..หลอกให้..ใจสั่นไหว..
                    พ่อคือใคร..คนหนึ่ง...ซึ้งคอยปลุก...
                    เคยคอยทุบ..ลุกให้นั่ง..ยังจำได้..
                    เคยนั่งอ่าน.นั่งท่อง..ตำราไป
                    พ่อสอนให้.. ทำใจ..ไกลอ่อนแอ..
                                   มาวันนี้..ใกล้ฝัน.พลันพ่อจาก..
                                   พ่อถูกพราก..จากไป..ไกลเหลือแสน..
                                   เหลือเพียง..ภาพเคลื่อนไหว..ใจสิ้นแรง..
                                   เหมือนกำแพง..สร้างให้..ไกลจากพ่อ..
                                              นิทานเก่า..เจ้าหญิง..ที่พ่อเล่า..
                                              เหมือนเปนเงา..เฝ้าฝัน ฉันขอพ้อ..
                                              เจ้าหญิงน้อย..กลอยใจ..เฝ้าเคล้าคลอ..
                                              ใจจดจ่อ..รอพ่อ  ท้อ.ใจจัง....
                    ความมืดมิด..ใกล้ชิด..ฉันวันก่อน..
                    ด้วยคอยหลอน..หลอกให้..ใจหมดหวัง..
                    ฝันเข้าใกล้..ใจคนชั่ว..เกือบพลาดพลั้ง..
                    จิตผูกพัน....ถึงพ่อ..ขอคุ้มภัย..
                                     พ่อจ๋า.. พ่อของฉัน..นั้นพันผูก..
                                     พ่อช่วยลูก..แสนประจักษ์..รักยิ่งใหญ่..
                                     พ่อช่วยให้...คนชั่วร้าย.. ไม่กรายใกล้..                    .
                                      พ่อคุ้มภัย..แม้กายห่าง..ต่างมิติ..
           พ่อของฉัน..นั้นเป็น..เช่นฮีโร่..
           พ่อเป็นโล่.. ปกป้อง .ความมืดมิด..
           พ่อที่รัก..คือฟ้า..มาลิขิต.
           พ่อคือมิตร..คนเดียว..ที่เรนมี..				
comments powered by Disqus
  • idaho

    23 ธันวาคม 2545 06:47 น. - comment id 101909

    อย่ากลัวเลยคนดี
                ที่ตรงนี้ยังอุ่นล้นด้วยความรักที่มีให้
                 แสงสว่งรังรองของหัวใจ
                 ไม่เคยซุกซ่อนเก็บไว้
                 แต่ปรารถนาจะให้คนที่ต้องการรับรู้ความรู้สึกแสนวิเศษ
    มานั่งตรงนี้เถอะคนดี
                   ที่ครงนี้ยังที่ว่าง
                    ที่ที่ไม่เคยอ้างว้าง
                     ศรัทธาแห่งความอทร
    สาวน้อยผู้ท้อแท้
                     หากเธฮรู้สึกแม้ความกลัวเพียงบางเบา
                     หรืออาจจะเป็นเพียงความรู้สึกเศร้าๆ
                     ก็อยากให้เธอลองเข้าสัมผัสถึงแสงสว่างแห่งใจที่พร้อมจะให้เธอ
    มาเถอะคนดี
    
  • windsaint

    23 ธันวาคม 2545 07:01 น. - comment id 101925

    โอ๋อย่ากลัวไปเลยน๊า
    
    ดูจิ ยังมีเพ่อ๊ายซืที่น่าร้าก คอยอยู่
    รวมกะพี่ดวยนะ
    อิอิ
  • rain..

    23 ธันวาคม 2545 07:27 น. - comment id 101926

          เรน..ขอบคุณ..มากๆค่ะ..
          เปน..บทกลอน..ครั้งแรกที่เรนแต่ง..
             ..ด้ายมากมาย..
          ..ขอบคุณ..  พี่ไอซ์สส.. จิงๆค่ะ..
          ..  พี่ลม..ด้วยค่ะ..
       ..  เรนขอแค่..  ที่ว่าง..นิ้ดดเดียว.. แบ่งให้เรน.. บ้าง... แค่นิ้ดดด..   โห้ยย..ชื่นจายย..จัง..
  • ***กฤษณะ***

    23 ธันวาคม 2545 08:29 น. - comment id 101928

    ^J^        ..............
    
                           ***ขอเรนตั้ง ยึดมั่น กตัญญู
    
                    ขอเรนรู้ ยึดมั่น ไม่สั่นไหว
    
            พ่อเรนจะ ปกป้อง จากผองภัย
    
    ถึงแม้ไกล พ่อยังอยู่ คู่ใจเรน.....ฯ
    
    
    
    
    
  • rain..

    24 ธันวาคม 2545 02:58 น. - comment id 101999

    ..ค่ะ.. พี่โอม.. พ่อจาอยู่กับเรน..
       ..พ่อฝัน..ให้เรนเปนเด็กดี..
         พ่อฝัน..ให้เรน..มอบรัก..
          พ่อบอกเรนว่า.. เมื่อเรนให้..
               เรนจาได้รับ...
       เรนขอบคุณ..
         บทกลอน..  ที่พี่โอมให้..
       ตอนนี้..  พ่อก้ออยู่กะเรน...
       พ่อ..มองเรน..  เรนจาม่ายเก..
       ก้อเรน..กะลัง..ท่องๆๆ..อ่านๆๆ.. เฮ้อ!!zz..z.zz
            ดึกแร้วว..  เรนง่วงจัง.. !!
    
  rain..

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน