ขอโทษที่ยังปล่อยวางไม่ได้ ขอโทษที่ยังห่วงใยมากไปอย่างนี้ ขอโทษที่ยังคิดถึงเธอทุกนาที ขอโทษที่ลมหายใจนี้มีแต่เธอ ขอโทษที่ชอบเพ้อฝัน ขอโทษที่วันวันเอาแต่พร่ำเพ้อ ขอโทษที่อารมณ์อ่อนไหวล้นเอ่อ ขอโทษที่ห่วงใยเธอ มากเกินไป
13 ธันวาคม 2545 16:30 น. - comment id 100622
ไม่โกรธที่ยังปล่อยวางไม่ได้ ไม่โกรธที่ยังห่วงใยมากไปอย่างนี้ ไม่โกรธที่ยังคิดถึงเธอทุกนาที ไม่โกรธที่ลมหายใจนี้มีแต่เธอ ไม่โกรธที่ชอบเพ้อฝัน ไม่โกรธที่วันวันเอาแต่พร่ำเพ้อ ไม่โกรธที่อารมณ์อ่อนไหวล้นเอ่อ ไม่โกรธที่ห่วงใยเธอ มากเกินไป
13 ธันวาคม 2545 17:33 น. - comment id 100643
ที่ไม่เคยโกรธ เพราะรักเธอกว่าใคร =^__^=
13 ธันวาคม 2545 22:14 น. - comment id 100695
รักกันแล้วก็รู้จักให้กำลังใจกันให้อภัยซึ้งกันและกันเพราะใจเราผูกพันกันจริงมั้ย ขอบคุณมากที่ติชมกลอนของผม
16 ธันวาคม 2545 07:53 น. - comment id 101006
เพราะไม่โกรธจึงไม่เคยคิดถือโทษ อิอิ
16 ธันวาคม 2545 15:57 น. - comment id 101083
ไม่ใช่ความผิดของปอนด์ซะหน่อย ทำไมจะต้องขอโทษด้วยล่ะหะ คิดถึงปอนด์จัง
20 ธันวาคม 2545 10:54 น. - comment id 101590
ไม่มีใครโกรธ คนที่รักลงหรอก จริงนะ
8 มกราคม 2546 10:39 น. - comment id 103785
*^____^*
8 มกราคม 2546 11:13 น. - comment id 103794
ไม่โกรธ ที่เธอ ไม่ปล่อยวาง ไม่โกรธ ที่เธอว่าง ไม่ไปไหน ไม่โกรธ ที่เธอ คอยห่วงใย คิดถึงได้ คิดถึงไป ไม่ว่ากัน ไม่โกรธ ที่วันวัน ฝันพร่ำเพ้อ ไม่โกรธ ที่เธอ มีแต่ฉัน ไม่โกรธ ที่อ่อนไหว ห่วงใยกัน เพราะใจฉัน ก็เป็น เช่นใจเธอ ฯ