ก็เพราะเราหลงเข้ามาในวังวน ท่ามกลางคนมากมายที่กรายหา บ้างหยิบยื่นความสุขให้ทุกครา บ้างเข่นฆ่าด้วยคำถ้อยที่ถ่อยเกิน จากเมื่อเดิมที่เคยแวะทายทัก กลายเป็นรักบอกไปมิได้เขิน เคยหยอกเย้ายั่วยิ้มให้เพลิดเพลิน กาลนานเนิ่นเอ่ยคำรักประจักษ์มาลย์ ก็เป็นแค่ตัวอักษรที่วอนร่าย แต่ภายในเรารับรู้รักกู่ขาน หากแต่ยากอย่างยิ่งเหมือนอิงกานท์ เมื่อพบพานก็ย่อมมีวันที่ลา ต่างก็อึ้งปั่นป่วนรันจวญจิต ดั่งถูกปลิดหัวใจโหยไห้หา เฝ้าแต่เขียนโคลงกลอนเว้าวอนมา ว่าหากไปไกลตา..สัญญาใจ ทั้งอักษรสื่อสารเมื่อวานนี้ ให้ถ้วนถี่คิดตรองอย่าสงสัย เพราะรักมากนวลน้องอย่าหมองใจ ใช่พี่ไปแล้วจะลับไม่กลับคืน ย้ำอีกคำสดับรับประดับจิต แม่มิ่งมิตรหากมีชายมากรายฝืน ให้หนักแน่นอย่าสั่นไหวหัวใจกลืน ขอให้ยืนยันในรักประจักษ์เรา
8 ธันวาคม 2545 22:41 น. - comment id 99886
ทุกอักษรที่เขียน...คือเพียรทำ ทุกถ้อยคำที่เอ่ย...คือเปรยปราย ทุกวลีที่อ้าง...คือชั่งใจ ทุกสายใยที่ผูก...คือปลูกฝัง
8 ธันวาคม 2545 22:49 น. - comment id 99889
แม้จะแสนไกลห่าง...ก็ยังคิด แม้ไร้สิทธิ์จะครอง...ไม่หมองหม่น แม้ไม่พานพบเจอ...จะเพ้อทน เป็นสุขล้นเมื่อคิด...มีมิตรใจ
8 ธันวาคม 2545 22:49 น. - comment id 99890
แม้จะแสนไกลห่าง...ก็ยังคิด แม้ไร้สิทธิ์จะครอง...ไม่หมองหม่น แม้ไม่พานพบเจอ...จะเพ้อทน เป็นสุขล้นเมื่อคิด...มีมิตรใจ
8 ธันวาคม 2545 23:16 น. - comment id 99892
ทุกความเอ่ยที่เอื้อน...ไม่เลือนหาย ทุกความนัยที่บอก...คือตอกย้ำ เป็นหนทางสองเรา...แม้ระกำ จะสร้างทำเพื่อฝัน...วันพรุ่งนี้
9 ธันวาคม 2545 00:12 น. - comment id 99901
ููo^_^o ม่ายอยากพรากจากไกลเลย
9 ธันวาคม 2545 00:13 น. - comment id 99903
...ถึงจำพรากจากไปใช่ไกลลับ คงหวนกลับคืนมาหาจอมขวัญ ถึงจำพรากจากไปใช่ไกลกัน ยังผูกพันธ์ด้วยใจแม้นไกลตา... ....ราตรีสวัสดิ์ครับ...
9 ธันวาคม 2545 06:52 น. - comment id 99930
จาปายหนายกานฉนม่ายรุ ฉานจาอยุตรงนี้มิปายหนาย ปล่อยคนอื่นปวดร้าวที่หัวจาย ส่วนฉานตายภายใต้โลกกกวี
9 ธันวาคม 2545 08:21 น. - comment id 99937
นายดอกไม้ .. ทุกอักษรจารจรดสบถร่าย ก็เปรียบคล้ายออกจากใจโหยไห้เขียน ทุกวลีที่อ้างถ้อยก็คอยเพียร มาวนเวียนบอกกล่าวสื่อเล่าไป ว่าอกเอยจำร้างมาห่างน้อง เคยเคียงครองคู่เกยก่อนเชยใกล้ หากวันหนึ่งเราพลัดพรากจากหัวใจ คงทุกข์ตรมหมองไหม้เกินใจทน ไอดาโฮ่ .. สิ่งที่เป็นไป ย่อมเป็นไปตามวาสนา นะ คุณค้างคาว .. ความผูกพันจะคงอยู่เคียงคู่เสมอ มิไผลเผลอเพียงห่างอย่ากังขา หากยืนยันว่ามิลับจะกลับมา ขอสัญญายามไกล..ใจมิลืม เจ้าลม .. ก็ในโลกแห่งกวีนั้นมีสุข แต่ความทุกข์ทางโน้นโพนวิถี ใช่จะเหมือนดั่งคำกลอนที่อ้อนวจี เจ็บตรงที่ความจริงมิอิงฝัน