ลม...พัดมา ช้า..ช้า เศร้า..เศร้า ลมเอย...พัดพาความเหงา มาจากไหน ฟ้ากระจ่าง ริมทาง...ต้นไม้ผลิใบ ลมหอบความคิดถึงจากที่ใด บอกที ที่นั่งตรงข้าม ยังคงว่างเปล่า หลายเท้า คงยังก้าว ไม่ถึงที่ นานแล้ว เพียงข่าวแว่ว คือ สิ่งที่ฉันมี ลมเอย...กลับไปบอกเขาหน่อยว่าคนคนนี้ ...รอเขาอยู่ ... ที่เดิม...
30 พฤศจิกายน 2545 21:05 น. - comment id 98699
ลมรำเพยครับ ^-----^
30 พฤศจิกายน 2545 23:05 น. - comment id 98722
ได้ราดหน้าหรือยังจ้า
30 พฤศจิกายน 2545 23:09 น. - comment id 98723
หิว อิอิ หักมุมเปงบ้าเลย
1 ธันวาคม 2545 00:22 น. - comment id 98741
เขาลืมไปแล้วมั้ง บอกแล้วอย่าชักดาบบ่อย
1 ธันวาคม 2545 00:32 น. - comment id 98743
....เดี๋ยวค้างคาวจะไปบอกให้.... ว่ามีคนรออยู่ที่เดิม...ให้ไปรีบหา... ...เอ๊ะ หรือว่าเขาพาใครไปดู...แฮร์รี่ พอตเตอร์ จนลืมเธอ อยู่ที่เดิม... ...สวัสดีครับ...
1 ธันวาคม 2545 01:26 น. - comment id 98748
Ohhh. At first I thought that you wrote a sad poem. I was only too hungry.
1 ธันวาคม 2545 22:27 น. - comment id 98878
เพราะดีค่ะ
2 ธันวาคม 2545 00:56 น. - comment id 98897
ล่ายเลี้ยวๆ...รอปุเหลียวก่อง....ราดหน้าช่ายมั้ย.
5 ธันวาคม 2545 13:38 น. - comment id 99422
ลม...พัด ไหว ไหว เริง ร่า ลมเอย...ฝากรอยยิ้มมา ได้รับไหม ฟ้าโปร่ง เมืองเงียบ .. ไม้ออกใบ ลมพัด ถึงไหนแล้ว ช่วยบอกที ที่นั่ง ตรงนั้น ไม่ได้ว่าง แปะโป้ง ด้วยความคิดถึง คนตรงนี้ ถ้าหากไม่ เว้นไว้ให้ bf-to-be เพื่อนคนนี้ ขอได้ไหม ... จะเติมเต็ม :D
8 ธันวาคม 2545 16:10 น. - comment id 99839
จบด้วย ได้อ่าน note. หักมุมน่าดูเลย ....อ่านตอนแรกกําลังซึ่งเลย... แต่ชอบครับ