ฉันรักการเดินทางของเกลียวคลื่น ที่มีรักยั่งยืนเพียงเพื่อผืนทรายขาว จากขอบฟ้ามายาทอดตัวมาเป็นสายพราว กี่ผืนน้ำทะเลที่ทอดยาว--ไม่มีสักคราวจะท้อใจ เพียงรู้ว่าผืนทรายรออยู่ตรงหน้า จะกี่เกาะแก่งหินผาที่ทอดขวางไว้ และนับกี่ครั้งที่เกลียวคลื่นแตกกระจาย ยังก่อตัวเป้นคลื่นลูกใหม่เพื่อเดินทางมา ฉันเองก็ไม่ต่างจากเกลียวคลื่น มีวันและคืนเพียงเพื่อเดินทางมาหา เธอ--จุดหมายปลายทางแห่งน้ำตา ก็ยังเดินทางหอบหัวใจมาเพื่อพบแต่ความเย็นชาของผืนทราย ที่ไม่ว่าจะเพียรซัดมากี่หน ก้กลับต้องทิ้งตัวร่วงหล่นกลับสู่ทะเลแล้วกลืนหาย แต่ครั้งแล้งแล้งแล้วครั้งเล่าที่รักแตกกระจาย ฉันก็ยังจะเดินทางมาเพื่อได้รักผืนทราย--ผืนเดิม
1 ธันวาคม 2545 15:50 น. - comment id 98820
ยังชมว่าคุณมีฝีมือในการเขียนกลอนที่ดีเหมือนเดิม น่าจะรวมเล่ม ผมจะขอเก็บไว้ซักเล่ม แต่มันเศร้าจัง ลองเอาแบบสุขใจกับรอยยิ่มบ้างซิครับ จะคอยอ่าน
1 ธันวาคม 2545 21:25 น. - comment id 98856
ขอบคุณค่ะ สำหรับคำชม เกิดมาก็เพิ่งมีคนมาชมขนาดนี้ ขอบคุณมากจริงๆ ค่ะ ยังไง ก็อย่าลืมตามอ่านกันไปเรื่อยๆนะคะ
19 มีนาคม 2547 11:16 น. - comment id 145277
มาเที่ยวทะเลที่ 1 ของถนนสายเก่าแล้ว แม้จะมาช้าไปปีกว่า แต่-การเดินทางของเกลียวคลื่น- ก็ยังคงงดงาม อ่านแล้วประทับใจ จิงๆ กำลังจะไปเยี่ยมทะเลที่ 2 แล้ว ชอบท่อน ---- ที่ไม่ว่าจะเพียรซัดมากี่หน ก้กลับต้องทิ้งตัวร่วงหล่นกลับสู่ทะเลแล้วกลืนหาย แต่ครั้งแล้งแล้งแล้วครั้งเล่าที่รักแตกกระจาย ฉันก็ยังจะเดินทางมาเพื่อได้รักผืนทราย--ผืนเดิม