การติดตามความฝันที่เธอดั้นด้นหา ไม่เคยรู้ค่าของใครต่อใครที่ผ่านมาและผ่านพ้น ฝันของเธอ ฝันของใคร รายทางมากมายมาปะปน เธอเหนื่อยอ่อนจนน้ำตาเอ่อท้น ไม่พบที่ของตน .... ไม่พบคนของใจ .... เวลาล่วงเลยฉันก็ยังเป็นคนเก่า เหมือนซ้ำซ้ำย่ำเท้าแต่ไม่ยอมเดินไปที่ไหน มองเธอเดินผ่านมา เพื่อค้นหา แล้วเดินผ่านไป สิ่งที่เธอไม่เห็นคือฉันไม่เคยไปไหน แม้ว่าเรา .... ไม่เคยใกล้กัน .... วันที่เธอถามใครต่อใครว่าชอบหรือไม่ชอบ ฉันไม่รับรู้ถึงคำตอบเพราะไม่ใช่สิทธิอันพึงชอบ สำหรับฉัน หากแต่สงสัย ว่าทุกครั้งที่เธอหาสิ่งมาเติมหัวใจไม่เว้นแต่ละวัน เคยถามหัวใจตัวเองบ้างไหม คำเหล่านั้น ว่าหัวใจเหงาเหงาของเธอนั่น .... หวังว่าจะผูกพันกับสิ่งใด ....
21 พฤศจิกายน 2545 00:10 น. - comment id 96785
หายไปนาน คิดถึงน้ำค้างนะคะ ไม่เข้าไปคุยกันมั่งเลย
21 พฤศจิกายน 2545 00:22 น. - comment id 96792
ถามตัวเองอยู่ทุกวัน เคยทำตามใจฝันกันบ้างไหม เมื่อได้ยินเสียงเรียกร้องของหัวใจ ก็คล้ายๆกับยังมิเคยได้เข้าใจในความต้องการของตนเอง
21 พฤศจิกายน 2545 00:53 น. - comment id 96798
เหนื่อยเหลือเกิน...พยายามทำดีกับคนไม่รู้ไม่ชี้เนาะ....ละอองน้ำ
21 พฤศจิกายน 2545 07:35 น. - comment id 96833
เรนชอบ.. ไพเราะมากค่ะ...
21 พฤศจิกายน 2545 07:40 น. - comment id 96839
คิดถึงน้ำค้างเหมือนป้าส้มเลยคร้าบ อิอิ
21 พฤศจิกายน 2545 12:54 น. - comment id 96929
กลอนของละอองน้ำ ก็คือกลอนของละอองน้ำนะ... ดีใจที่ได้อ่านอีก