อาจสักหนึ่งหนทางที่เสาะหา เยียวยาความเศร้าเท่าที่เห็น ดื่มเพื่อการแรมรอนและซ่อนเร้น เพื่อนเลือนรางว่างเว้นความเป็นไป แต่บาดแผลในใจไม่สิ้นสุด ไม่อาจหยุดมงยามความหวั่นไหว ตราบจนเติมความจริงให้ดวงใจ และเติบความสดใสให้แก่นัยน์ตา เพราะปราถนาสิ่งใดไม่รู้สิ้น เคยชินรินหลั่งไร้ฝั่งท่า ขอเพียงเธอหันมามองที่ผ่านมา พบคุณค่าแท้จริงคือสิ่งใด เพียงหันหลังให้วันที่ผ่านมา เพื่อพบว่าวันวานจะผ่านไป
17 ตุลาคม 2545 09:40 น. - comment id 88756
เพราะจังเลยค่ะ เพิ่งเคยอ่านกลอนของจามอญเป็นครั้งแรก สงสัยจะต้องติดตามต่อไปซะแร้วววว
17 ตุลาคม 2545 10:25 น. - comment id 88777
ขอติดตาม เช่นกัน *..จากใจไคริ..*
17 ตุลาคม 2545 11:44 น. - comment id 88804
บอกวิธีเปิดด้วยสิ...
22 ตุลาคม 2545 00:32 น. - comment id 90105
ขอบคุรนะจะทุก ๆคนเลยจามอญดีใจมากที่ชอบบทกลอนของจามอญ