ท้องฟ้ามืดครึ้ม... ผู้หญิงคนหนึ่งนั่งซึมและร้องไห้ บวกกับความอ้างว้างที่ต้องเสียเธอไป ระบายความเสียใจ ให้น้ำใสๆไหลล้นตา นั่งมองหยาดฝน หล่นกระหน่ำ ช่างเหมือนความชอกช้ำ ฉันแค่คนไร้ค่า ไม่ชอบหรอกนะที่ตัวเองอ่อนแอ เสียน้ำตา แต่หัวใจมันอ่อนล้า..ไม่สามารถห้ามน้ำตาตัวเอง
15 ตุลาคม 2545 18:41 น. - comment id 88146
ห้ามซะนะ น้ำตาเนี่ย มีมากไม่ดี
15 ตุลาคม 2545 23:47 น. - comment id 88303
โดนใจ เต็มเต็ม ชอบครับ
17 ตุลาคม 2545 15:52 น. - comment id 88850
ขอบคุณค่า..
27 พฤศจิกายน 2545 01:30 น. - comment id 98073
http://www.kapook.com/musicstation/paradox/oldpoem.html