ลุงน่ะเริ่มเขียนกลอนก่อนหลานเกิด ไม่เลอเลิศแต่มิใช่ไร้ชื่อเสียง เพราะครุ่นคิดประดิษฐ์ถ้อยมาร้อยเรียง มิใช่เพียงปากพล่อยคอยถากคน ด้วยเคารพบทกวีว่ามีค่า สูงเกินกว่าหยิบใช้ไร้เหตุผล รำลึกไว้ว่าชั้นปัญญาชน ไม่ทำตนเกะกะเที่ยวระราน ทุกบทกลอนสะท้อนเงาให้เขาเห็น ชี้ว่าเป็นบัณฑิตรู้คิดอ่าน ไม่แบ่งพวกแบ่งชั้นไม่อันธพาล แต่เจือจานน้ำใจให้ผู้คน ลุงอาศัยบทกวีชี้ถูกผิด เหมือนบอกทิศผู้หลงทางสร้างกุศล ถ้อยต่ำช้าสามานย์ประจานตน หรือเพ้อบ่นไร้สาระจะไม่ทำ จึงพอให้เขายอมรับแล้วนับถือ ซึ่งก็คือผลที่ใจไม่ใฝ่ต่ำ ไม่เคยให้ตัณหามาครอบงำ เพราะว่ากรรมย่อมสนองเจ้าของเอง
เวทย์ 15 ต.ค. 2545 10:07 น. - ID 24516 
5034
18
0
15 ตุลาคม 2545 10:37 น. - comment id 87980
ummmm.....
15 ตุลาคม 2545 11:14 น. - comment id 87986
เป็นแนวทางให้ผู้เยาว์เดินตามครับ...
15 ตุลาคม 2545 11:24 น. - comment id 87989
:)
15 ตุลาคม 2545 13:27 น. - comment id 88033
-_-
15 ตุลาคม 2545 14:38 น. - comment id 88056
ดีจังค่ะ คุณลุง
15 ตุลาคม 2545 18:26 น. - comment id 88130
รับทราบคับ
15 ตุลาคม 2545 19:40 น. - comment id 88169
มารับโอวาทอีกคนน่ะค่ะ ^___^
15 ตุลาคม 2545 23:51 น. - comment id 88304
ให้แง่คิดที่ดีมากเลยค่ะ...
16 ตุลาคม 2545 08:01 น. - comment id 88362
น่าสมเพชเวทนาชะตามนุษย์ ที่โผล่ผุดเหยียบย่ำซ้ำปี้ป่น ตะเกียกตะกายไขว่คว้าประสาคน ที่กวนกลเขละขละแสนระอา ด้วยฤทธิ์อยากตรากตรำจำเป็นหัด ด้วยฤทธิ์ขัดแค้นใจไม่เทียบฐาน์ ด้วยฤทธิ์ราคบากบั่นกระสันพา ด้วยฤทธิ์คาคลั่งคลุ้มประชุมใจ จงเลือกศาสน์ขัดเกลามิเขลาโข เมื่อเติบโตสมคนมิปนไหน ถ้าคนต่ำทำตัวเกลือกกลั้วไคล มิแปลกใจดังสัตว์สะพัดพาน พฤติกรรมย้ำเห็นเป็นเดนหน จะเป็นคนฤๅสัตว์เดรัจฉาน รู้ยับยั้งชั่งใจใช่แต่พาล ส่อสันดานชาติเชื้อหน่อเนื้อนำ. แหะ แหะ มาแจมง่ะ มาแจม ฮี่ฮี่ฮี่
16 ตุลาคม 2545 08:11 น. - comment id 88370
เป็นข้อคิดที่ดีค่า สำหรับทุกท่านค่ะ
16 ตุลาคม 2545 10:36 น. - comment id 88452
คุณค่าของบทกวี ทุกถ่อยคำมีค่า จริง จริง .....คิดถึงลุงเวทย์จังเลย *..จากใจไคริ..*
17 ตุลาคม 2545 05:34 น. - comment id 88727
หลาน เห็นจริงในสิ่งที่ลุงสอน ประณมกร อ่อนบรรจบ เคารพไหว้ ถือประกอบ ชอบธรรม นำใส่ใจ สติไว้ ระลึกชอบ ประกอบบุญ จะจรรโลง จิตใจ ใฝ่ธรรมะ จะใช้หลัก ของลุง ไว้เกื้อหนุน จะใช้ปัญญา มาเป็นทุน จะเจือจุน คุณธรรม ดำรงไทย จะมีใจ อนุรักษ์ พิทักษ์กลอน จะเชื่อฟัง คำสอน น้อมนำไว้ จะยึดมั่น คุณธรรม ประจำใจ จะก้าวไป ในถนน คนกวี ++++++++++++++++++++++ ขอบคุณ คำสอนที่มีค่า ของ ลุง ค่ะ
17 ตุลาคม 2545 10:25 น. - comment id 88778
รู้ไหม คนแก่ก็ปลื้มเป็นนะ รักทุกคนด้วย โดยเฉพาะหนูบุษ (ความจริงไม่ต้องบอกก็น่าจะได้)
17 ตุลาคม 2545 13:49 น. - comment id 88824
ตอนนี้ลุงอยากเป็นดอกบานไม่รู้โรยที่ซู๊ดดด จะได้อยู่ดูทานตะวันเบ่งบานได้ ตอนนี้ก็บอกลากันไว้ล่วงหน้าก่อนแล้วกัน เผื่อวันไหนเงียบหายไปดื้อๆจะได้ไม่ว่ากัน คนแก่อยากอยู่กับบ้านเฉยๆน่ะ..... ถึงคุณเวทย์ที่รัก.. จากคำพูดในงานคุณบุษราคัมข้างบน.ทำให้ต้องเข้ามานะคะ น่าเสียดายนะคะ ที่เราไม่ได้พบกัน..ในบทกวีที่งดงามในเส้นทางสายฝัน ได้แต่ชื่นชมและติดตามอยู่เงียบๆ รักคำว่าจะเป็นดอกบานไม่รู้โรยมากค่ะ คุณเป็นได้เฉกเช่นหวัง เพียงอย่าจากไทยโพเอมไป บทกลอนข้างบนนั้นสะเทือนใจ โดนใจ และราวกับจะแทนใจลูกผู้หญิงหนึ่งคนนี้ที่คิดและรู้สึกเช่นเดียวกับคุณ.. วอนขอ กราบขอให้คุณเป็นดั่งตะวันส่องนำทาง ใจสอนใจแก่นักอยากจะเขียนรุ่นน้องๆหลานๆให้ระลึกถึงความสะอาดสงบสว่างในดวงจิตที่มุคิดมุ่งร้าย และเรียนรู้การให้อภัยกันและกัน พร้อมเมตตา เอื้อใจฝัน เก็บเกี่ยวดอกไม้งามมอบคืนกลับสู่โลกให้ละมุน..รักและจะเข้ามานานๆครั้งเพื่อติดตามอ่านงาน ของผู้ที่ทำงานด้วยดวงใจพิสุทธิใส ..คุณคือหนึ่งในใจและในเวที่นีไทยโพเอมค่ะ รักและจะเป็นกำลังใจให้เสมอ สักวันเราคงได้พบกันในงานฝัน..แสนงามนะคะ
17 ตุลาคม 2545 19:53 น. - comment id 88919
เรียนคุณพุดพัดชา ในโลกนี้ไม่มีงานเลี้ยงที่ไม่เลิกรา ตั้งแต่แรกที่ผมเข้ามาเยือนไทยโพเอมก็ได้บอกกับบางคนที่นี่ไว้แล้วว่าผมคงเป็นได้แค่คนผ่านทางมา เพราะในความเป็นจริงแล้วทุกวันนี้ผมอยู่ในโลกอีกโลกและมีภาระหน้าที่ที่นั่นพอสมควร การมาเยือนเกิดจากการที่อยากทบทวนอดีต ครั้นได้รับความอบอุ่นจากหลายคนที่นี่ เริ่มจาก ไคริ นายต่อง น้องเดียร์ น้องแก้ว ปลา2 แน็ตตี้ เรน ฯลฯ ก็กลายเป็นเยื่อใยเหนี่ยวรั้งให้ผมอยู่นานกว่าที่ตั้งใจ แต่ในที่สุดผมก็ต้องกลับไปสู่พันธนาการแห่งชีวิต อย่างไรก็ตาม จากที่คุณพุดพัดชาได้อุตส่าห์ เชื้อเชิญเช่นนี้ ผมจึงขอให้สัญญาว่าจะพยายามแวะเวียนมาเนืองๆ แม้ไม่แน่ว่าจะเขียนอะไรออกมาอีกหรือไม่ เพราะผมด้อยความสามารถเกินกว่าจะเขียนร้อยกรองโดยไม่มีแรงบันดาลใจ ก็หวังว่าจะเกิดแรงบันดาลใจบ้างในอนาคต ขอบคุณความรู้สึกดีๆที่ให้แก่ผม แม้ว่าเราจะไม่เคยเสวนากันมาเลย ขอย้ำว่าผมรักวรรณศิลป์ รวมทั้งทุกคนที่รักมัน
17 ตุลาคม 2545 22:04 น. - comment id 88995
i accept........ ความสวยงาม ความจริงใจ มิตรภาพที่ปราศจากเงื่อนไข มาจากการหยิบยื่นน้ำใจให้ โดยไม่คาดหวังว่าจะได้รับกลับคืน...
17 ตุลาคม 2545 23:27 น. - comment id 89022
แด่ดวงใจผู้พิสุทธิ์ใสในงานงามงดที่ใสพิสุทธิ์สะท้อนสะเทือนใจ.. แสงแดด สายฝน และลมหนาว ดอกไม้ไพรบานพราวไหวกิ่งฝัน ฟ้าสีฟ้าจัดจ้ารับตะวัน ยามคิมหันต์ฝันเยือนหล้าพาสุขใจ.. ผีเสื้อร่อนว่อนภิรมย์ชมดอกไม้ นกขมิ้นคล้ายเกาะคอนรอนร้าวไหว เวิ้งใจฝัน วันหมุนวน จนร้าวใจ เมฆหม่นไป ไยหม่นเศร้า เล่าฤดี.. เด็ดดอกหญ้า มาสาน มงกุฏดอกไม้ นอนเคลียกาย กับทุ่งหญ้า ฟ้าเปลี่ยนสี หลับตานิ่ง ทิ้งหัวใจ ลืมเสียที นะคนดี มีชีวัน ฝันฝากงาม.. ทิวเขาสูงท้าทายให้หมายมาด หวังใจวาดโลกฝันลบเหยียดหยาม ขอบฟ้าไกล รำไร ดาววาววาม ระยับงาม ยามขับฟ้า ท้าราตรีที่มืดมน
18 ตุลาคม 2545 09:23 น. - comment id 89118
คุณพุดพัดชาครับ เสียดายที่ไม่รู้จักคุณเท่าที่ควร แต่บทกลอนที่คุณฝากไว้ก็บอกความเป็นตัวคุณได้ดี อารมณ์กลอนที่เรื่อยไหลขนาดนี้ นับถือ นับถือ
18 ตุลาคม 2545 09:38 น. - comment id 89124
หน้าส่วนตัว
^*^
^*^
^*^ ...ยิ้มปลื้มกับผลงานคุณลุงค่ะ..^*^
^*^..........^______^..........^*^
18 ตุลาคม 2545 11:03 น. - comment id 89139
ขอย้ำว่าผมรักวรรณศิลป์ รวมทั้งทุกคนที่รักมัน .. ขอบคุณค่ะ คุณลุงที่รักลูกลิง ..แหะ แหะ .. ขอมั่วนิ่มหน่อยนะคะ ..แบบว่ากำไรเห็นๆค่ะ ..คิก คิก .. ไหนๆก็ไหนๆแล้ว เดี่ยวจะหาว่าสอนมาตั้งแยะ ไม่จดไม่จำ..ลิงไม่ดื้อน๊า .. .....พันแสนแทนถ้อยท่วง......................สนทนา อาจบ่มิเทียบครา..................................บ่งใกล้ คำนึงซี่งวาจา.......................................พรอดพร่ำ ตรึงจิตสนิทให้.....................................ใฝ่น้อมถนอมนาน ฯ
18 ตุลาคม 2545 23:39 น. - comment id 89352
สวัสดีค่ะ ลุง เวทย์ ++++++++++++ คุณธรรม ล้ำใน ใจกวี จิตอารี มีใจรัก ในอักษร จรรโลงใจ ในภาษา และ บทกลอน คำลุงสอน ให้สติ จิตสัมมา จะถ้อมนำ คำให้พร ลุงสอนสั่ง จะมีหวัง ดังตะวัน มั่นไขว่ขว้า จะไตร่งตรอง ครองสติ มีวิชชา เมื่อพัฒนา ภาษา และ วรรณกรรม ถนนกวี มีไว้ ให้ดำรง เจตจำนงค์ คงแน่เพื่อ อุปภัมภ์ จะรักษา ศิลปวัฒนธรรม เพราะดื่มด่ำ ในเอกลักษณ์ไทย ++++++++++++++++++++++++++ มอบให้ ลุง เวทย์ค่ะ จาก หลาน บุษราคัม ขอบคุณ ที่ คุณลุง เมตตาหลาน คนนี้นะคะ ภาษาที่ดี จะไม่ตาย กลอนดีๆ จะไม่เสื่อมสลาย หากเรา ร่วมสืบสานอนุรักษ์ไว้ กลอนที่มุ่งหมายให้สติ แก่ ผู้อ่าน เหมือนดัง คำสอน ที่ควร ระลึกไว้ บูชา เสมอค่ะ
18 ตุลาคม 2545 23:50 น. - comment id 89358
คุณธรรม ล้ำใน ใจกวี จิตอารี มีใจรัก ในอักษร จรรโลงใจ ในภาษา และ บทกลอน คำลุงสอน ให้สติ จิตสัมมา จะถ้อมนำ คำให้พร ลุงสอนสั่ง จะมีหวัง ดังตะวัน มั่นไขว่ขว้า จะไตร่งตรอง ครองสติ มีวิชชา เพื่อพัฒนา ภาษา และ วรรณกรรม ถนนกวี มีไว้ ให้ดำรง เจตจำนงค์ คงแน่เพื่อ อุปภัมภ์ จะรักษา ศิลปวัฒนธรรม เพราะดื่มด่ำ ในเอกลักษณ์ไทย ++++++++++++++++++++++++++ มอบให้ ลุง เวทย์ค่ะ จาก หลาน บุษราคัม ขอบคุณ ที่ คุณลุง เมตตาหลาน คนนี้นะคะ ภาษาที่ดี จะไม่ตาย กลอนดีๆ จะไม่เสื่อมสลาย หากเรา ร่วมสืบสานอนุรักษ์ไว้ กลอนที่มุ่งหมายให้สติ แก่ ผู้อ่าน เหมือนดัง คำสอน ที่ควร ระลึกไว้ บูชา เสมอค่ะ ขอโทษนะคะ เพื่อกี้นี้พิมพ์ผิดค่ะ
21 ตุลาคม 2545 23:03 น. - comment id 90078
อะโห ...มาช้าไปไหมอะคะ ...กลอนเยี่ยมเลย ๆๆๆ ..สุดยอดมากๆเลยคะ ..ปลา 2 ขอโทษน๊าที่มาช้า ..วันนี้มาทบทวนกลอน ..กลอนนี้ ..ประทับใจจังเลยคะ ..อืมม ...จาจำไม่ลืมมเลยละคำสอนนี้ ^----^ เยี่ยมมากๆเลยคะ ..!!
23 ตุลาคม 2545 17:26 น. - comment id 90533
ถึงแม้จะไม่เคยได้คุยกัน แต่อยากบอกว่าหลงรักในบทกลอนของลุงทุก ๆ บทเลยค่ะ =)
24 มีนาคม 2546 21:51 น. - comment id 118384
เห็นมะ ใครๆเค้าก็ชอบ บอกแล้วไงลุงอ่ะเก่ง \\(^___^)//
2 พฤษภาคม 2546 22:35 น. - comment id 134605
ทึ่งค่ะ ที่นี้มีแต่ความรัก ความอบอุ่นนะคะ
29 ธันวาคม 2548 09:28 น. - comment id 146002
มารับคำสอนจากลุงคับผม... แต่มาช้ากว่าคนอื่นไปตั้ง เกือบ 3 ปี ไม่เป็นไรนะคับ คุณค่ามันไม่ลดลงไปเลยครับ
2 กรกฎาคม 2549 15:27 น. - comment id 146005
ใช่ลุงเวทย์ประจำบ้านกลอนหรือเปล่าครับ ผมขอสมัครเป็นหลานนะครับผมชอบเขียนกลอนมีกลอนมากมายที่ผมอยากนำไปให้สนพ.พิจารณาในชีวิตนี้ครั้งหนึ่งในชีวิตผมอยากมีหนังสือเป็นของตนเองสักเล่มนะครับ ขอลุงช่วยแนะนำหน่อยครับวว่าผมต้องทำอย่างไรบ้าง ผมก็เป็นคนอุบลเหมือนครูพี่เจย์ เชษฐภัทรนั่นแหละครับ ศิษย์เก่าลุงไง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
