หยุดยืนมองภาพตรงหน้า ปล่อยเศษทรายปลิวเข้าตาแล้วร้องไห้ ทะเลโหมคลื่นเข้าฝั่ง เหมือนอยากพังทลาย โอบกอดความเดียวดาย ที่คอยทำร้ายเหมือนเป็นมา เคยอยู่ตรงนี้กับใครคนอื่น นั่งฟังเสียงคลื่น ซบไหล่ ไล่ความอ่อนล้า อิงแอบไออุ่น ที่เคยรองรับซับน้ำตา ขอบคุณความผูกพันกับวันเวลา ที่ผ่านมาให้เราเข้าใจ แล้วเธอก็นั่งตรงนี้กับใครคนอื่น ภาพตรงหน้าถูกหยดน้ำตากลบกลืนไปกับความร้าวไหว กลิ่นความเศร้าโชยมา ลมรักจากลากลับไป หัวใจสะดุดล้มเปื้อนทราย ได้แต่ซึมน้ำตาร้องไห้ กับความเป็นจริง
21 กันยายน 2545 11:39 น. - comment id 78624
เศร้ามากไปป่าวอ่ะ น่าสงสารจังเลยย
21 กันยายน 2545 12:35 น. - comment id 78628
ง่า น้องเก็ตสู้ๆๆๆ
21 กันยายน 2545 14:34 น. - comment id 78649
สองมือนี้รับไว้ไม่ให้ล้มไปกับกองทราย
21 กันยายน 2545 14:58 น. - comment id 78669
เศร้าง่ะ ฮือๆ
21 กันยายน 2545 18:59 น. - comment id 78754
เจ้าหนูเก็ตนี่ก็เป็นอีกคนที่แต่งกลอนเศร้าได้เศร้าจังเลยอ่ะ โดนใจ สงกะสัยไป build อารมณ์อยู่ที่ทะเลหน้าบ้านเปล่าเนี่ยะ กิกิ
22 กันยายน 2545 00:01 น. - comment id 78832
อ่ะนะ พี่นุ่นรู้ทัน เหอๆ ขอบคุณทุกคนค่ะ ^_______^
22 กันยายน 2545 00:07 น. - comment id 78836
อ่านแล้วแทงใจดำจิงๆเลยอ่ะ
22 กันยายน 2545 00:11 น. - comment id 78838
อิอิอิ ช่ายๆ เขียนได้ดี
22 กันยายน 2545 00:57 น. - comment id 78890
กระทบใจเลย
22 กันยายน 2545 12:57 น. - comment id 79049
เศร้าอีกแล้วน้องเก็ต
22 กันยายน 2545 16:31 น. - comment id 79144
อ่านะ เศร้าจังอ่ะคะ แงๆๆๆ
22 กันยายน 2545 16:42 น. - comment id 79146
อ่ะแง้วๆ ห่างหายจากการโพสกลอนของตัวเอง อิอิ ขอบคุณทุกคนค่ะ
28 กันยายน 2545 08:25 น. - comment id 81629
เพราะดีจ้ะ แต่เศร้าจังอ่ะ..... อายุยังน้อย..อย่าเศร้ามากนะนู๋เก็ต