สุภาษิตโบราณท่านสอนไว้ ลูกหลานได้เก็บมาคิดเป็นปริศนา ว่าคำสั่งคำสอนแต่ก่อนมา ยังมีค่าคุณอนันต์แก่บรรพชน เรื่องยังมีแม่ไก่แจ้อยู่ตัวหนึ่ง ทุกวันซึ่งคุ้ยเขี่ยหญ้าหาอาหาร ได้พบพลอยเม็ดงามตามกลางลาน ใจซาบซ่านนึกว่าได้สมอารมณ์ปอง ไก่จึงพูดขึ้นมาว่าข้าไม่โปรด ต้องขอโทษจะคืนไปให้เจ้าของ อยู่กับเราไม่มีค่าราคาครอง จำใจต้องคุ้ยเขี่ยไปไม่เหลียวแล สุภาษิตบทนี้ท่านสอนไว้ ของสิ่งใดต้องมีคู่อยู่ผสม เหมือนเราได้...ของดี...มานานนม ต้องอกตรอมเพราะไม่รู้ว่า....มีค่า...เอย. วรศรี.
22 สิงหาคม 2545 17:11 น. - comment id 69192
^*^ ^*^ ^*^ เห็นด้วยจ้า ^*^ ...............
24 สิงหาคม 2545 14:56 น. - comment id 69776
แนวอิงธรรมะนี่ท่านวรศรีเขียนได้ดี เป็นประโยชน์ต่อการใช้ชีวิตในสังคมคนปัจจุบันมากครับขอชมเชยด้วยความนับถือ
28 สิงหาคม 2545 16:48 น. - comment id 71028
แต่งได้ดีค่ะ.....แวะมาให้กำลังใจค่ะ