เธอ

ละอองน้ำ

เธอสูญสิ้น  หัวใจ  ในวันก่อน
รักริดรอน  ให้มัวหม่น  จนว่างเปล่า
ถอดใจทิ้ง  ฝากลมไป  ให้หมู่ดาว
เอาเศษร้าว  ที่แหลกไซร้  ไว้ทะเล
      ในอกซ้าย  กลวงเปล่า  ราวฟ้ามืด
มันเย็นชืด  เมื่อสิ้นรัก  จนหักเห
หมดศรัทธา  คนทั้งหล้า  ปดทั้งเพ
จะเกเร  นับจากนี้  ไม่มีใจ
       
       ฉันถาม..........................
หากคนที่   คอยติดตาม  แต่ปางไหน
เฝ้าค้นหา  รักจากเธอ   เสมอไป
จะค้นเจอ  จากสิ่งไหน  ที่ใดกัน
       เมื่อตอนนี้  เธอคือร่าง  ที่ว่างเปล่า
เศษใจร้าว  ลอยล่องไป   ในชลนั่น
อีกเสี้ยวใจ  ก็เกินไขว่  เกินคว้ามัน
ไม่อาจฝัน  คนธรรมดา  จะคว้าดาว
       เลื่อนลอย
กับการเฝ้า   และรอคอย  เหมือนสูญเปล่า
ดาวจะคืน  ใจเขาให้  ได้ไหมดาว
น้ำจะสาน  เศษใจร้าว  ไหมทะเล
       เฝ้าหวัง
ให้ชีวิต  ที่คงยัง  ได้หักเห
เตืมใจใหม่  ล้างใจเก่า  เข้าถ่ายเท
ไม่สับสน  ปะปนเป  กับเรื่องเดิม
       รอคอย......
อาจไม่มี  ผลพลอย  หรือได้เพิ่ม
อาจอยู่ไกล  และคงไกล  เท่าเท่าเดิม
จะรออยู่   ดูเธอเริ่ม  เติมเต็มใจ				
comments powered by Disqus
  • snatch

    6 สิงหาคม 2545 13:17 น. - comment id 65426

    ในใจเราเองครับ  ใจเราเป็นทั้งคําตอบเเละคําถาม...พยามให้ใจเราชะทุกอย่าง......เเม้ยากที่จะทํา.
        เเต่เรายังมีชีวิตที่ต้องเดินต่อไป (เเม้จะเพียงลําพัง) ก็ต้องสู้นะ.
            ผมก็เป็นคนหนึ่งที่....ยังสบสนกับชีวิต..เเต่ก็พยามจะเปลี่ยนลิขิตชีวิตให้ได้.
  • MW

    6 สิงหาคม 2545 15:05 น. - comment id 65434

    What a poem.  It is so sad.  I really like the first one.
    
     ถ้าเราต้องการบางสิ่ง แต่เราไม่มีภาชนะใส่ เราจะเก็บไว้ที่ไหน 
    
    So, you have to find the space first to put the new thing in.  It is the matter of choice if you really want it or not.  If so, you always find the space to keep it.  But if you said that you do not have a container and do not know where to keep it.  Maybe because you still do not feel strong enough that you want to have that something.    
    
    และถ้าจะหาบางสิ่งแต่ไม่มีสิ่งนั้น เราจะหาได้จากที่ไหนกัน
    
    How do you know that there is nothing out there?  There is something out there, but it depends on if you fortunate enough to find it or not.
    
    Haa..  Today I wrote something quite philosophy, Ha?
  • dokkoon

    6 สิงหาคม 2545 22:28 น. - comment id 65534

    ภาชนะอาจจำเป็นกับบางอย่าง
    ที่มีร่างจับต้องได้ใช่ไหมหนอ
    แต่ความรักความฝันที่ถักทอ
    ล้วนต้องขอเก็บกักไว้ในใจเรา
    
    และถ้าหาบางอย่างยังไม่พบ
    ใช่จะจบพบไม่ได้อย่างไรเล่า
    ลองค้นหาที่ใกล้ใกล้ในใจเรา
    แล้วจะเข้าถึงได้ซึ่งไม่ไกลจากใจเลย
    
    
    
  • ธนรัฐ สวัสดิชัย

    7 สิงหาคม 2545 02:11 น. - comment id 65604

    มาอ่านเพลินๆ จ้า..... เขียนได้ดีจัง....
  • zonkung

    7 สิงหาคม 2545 11:56 น. - comment id 65648

    ^_^ ผมก้อเคยสงสัย
  • โคลอน

    7 สิงหาคม 2545 23:49 น. - comment id 65773

    อืม...เคยคิดแบบนี้เหมือนกันค่ะ
  • หมอกจาง

    8 สิงหาคม 2545 12:32 น. - comment id 65870

    ชอบมากเลย
  • ทะเล_ชาย+ชาย_ทะเล

    8 สิงหาคม 2545 21:21 น. - comment id 65995

    ไม่มีคำบรรยาย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน