อย่าบอกเลยว่าเธอยังมีฉัน น้ำเสียงที่คุ้นเคยนั้นยังแว่วอยู่ ห่างหายกันไปก็นานพอดู ไม่ส่งข่าวไม่รับรู้ความเป็นไป ฉันก็อยู่ของฉันแบบเดิม อย่าถามว่ามีใครเพิ่มมาอีกไหม เจ้าหญิงน้อยที่เธอเคยบอกว่าห่วงใย แต่สุดท้ายก็ร้างแรมไปไกลลับตา อย่ากลับมาทำให้ฉันใจอ่อน แค่คำพูดเว้าวอนว่าห่วงหา ไม่อาจกลบ ลบภาพที่ติดตา วันที่เธอไปไม่ลาในความทรงจำ ฉันไม่ใช่เด็กน้อยอีกต่อไป คงไม่ซื่อใสให้คนมาตอกย้ำ แต่อภัยให้เธอนะคนใจดำ ที่วันนี้อุตส่าห์มาทำความเข้าใจ
15 กรกฎาคม 2545 22:55 น. - comment id 61184
โอ๊ะโอ๋...โดนใจ
15 กรกฎาคม 2545 22:58 น. - comment id 61185
ฉันไม่ใช่เด็กน้อยอีกต่อไป คงไม่ซื่อใสให้คนมาตอกย้ำ แต่อภัยให้เธอนะคนใจดำ ที่วันนี้อุตส่าห์มาทำความเข้าใจ ชอบทั้งส่วนที่เป็นกลอนและส่วนที่เป็นความคิดเลยนะ เจ็บแล้วจำ ไม่ใช่เจ็บแล้วแค้น
15 กรกฎาคม 2545 22:58 น. - comment id 61186
สะเทือนไปถึงฟ้าเมืองแพร่เลย..!!
15 กรกฎาคม 2545 23:57 น. - comment id 61202
โอ๊ะโอ.......ถูกใจจริง..........~o^
16 กรกฎาคม 2545 02:54 น. - comment id 61215
ไม่บอกได้ไงอะจ๊ะ..... ฮี่ๆๆ มะบอกก้อมะรุอะ...
16 กรกฎาคม 2545 04:38 น. - comment id 61220
ชอบจังเลยค่ะ....พี่โคลอน
16 กรกฎาคม 2545 07:57 น. - comment id 61227
ชอบบทเดียวกับละอองน้ำเหมือนกันค่ะ
16 กรกฎาคม 2545 11:24 น. - comment id 61247
(*-*) โดนค่ะโดน
16 กรกฎาคม 2545 20:30 น. - comment id 61299
เพราะจังเลยค่ะ
16 กรกฎาคม 2545 23:26 น. - comment id 61331
โอ๊ะ โอ .. เจ็บปวด