คนเดินย่ำฝน
sodasasa
อาการว้าวุ่นของความคิด
มักพิชิตใจคนให้หม่นเศร้า
มักก่อเกิดความฟุ้งเฟื่องเป็นเรื่องราว
จึงย่ำก้าวเหยียบสายฝน ปนความระทม
เห็นผู้คนมากมายย่ำสายฝน
บ้างสับสนโศกอาลัยใจขื่นขม
บ้างหมองเศ้ราจากเรื่องราวคราวระบม
บ้างทุกตรมกับความรักเมื่อจากลา
แล้วทำไมคนระกำต้องย่ำสายฝน
เพื่อหลุดพ้นจากความเศร้าไม่เข้าท่า
ฝนบริสุทธิ์กว่าใจคนบนโลกา
ค่าเกินกว่าจะมาย่ำให้ช้ำใจ
อยู่ที่คนทำอย่างไรให้พ้นทุกข์
จะต้องปลุกความคิดจิตสดใส
ต้องลืมเรื่องร้ายๆให้หมดไป
ต้องเหลือไว้เพียงความสุขหมดทุกข์พลัน
ไม่จำเป็นที่คนต้องย่ำฝน
คนต้องทนต่อความทุกข์เพื่อสุขสรรค์
อย่าไปลงกับฝนบ่นรำพัน
เพราะฝนนั้นบริสุทธิ์เกินกว่าจะมาระบาย