ฉันเขียนกลอนจากใจในวันเหงา ที่ดูเหมือนว่างเปล่าและสับสน สุขนิดนิด เศร้าหน่อยหน่อยคอยปะปน เพื่อคลายความทุกข์ทนหม่นหัวใจ ร้อยวจีร้อยบทกลอนที่เขียนมา อาจดูเหมือนเหว่ว้าแถมหวั่นไหว เรื่องจริงบ้างเสริมแต่งบ้างเคล้ากันไป หรือเรื่องราวของหัวใจก็ยังมี อีกทั้งเรื่องเพื่อนที่รักเป็นหนักหนา กลอนนำพาตราตรึงไว้ไม่ถอยหนี กำลังใจยังมีให้พร้อมไมตรี ชั่วชีวีฉันคนนี้มีเพียงกลอน
4 กรกฎาคม 2545 12:49 น. - comment id 58777
ชั่วชีวีมีเพียงกลอนหรอจ๊ะ คิคิ ^-^ เชื่อแย้วๆ ว่ารักการเขียน
4 กรกฎาคม 2545 13:58 น. - comment id 58786
ระบายด้วยบทกลอนเป็นความคิดที่ดีจ๊ะ ว่าแต่ช่วงนี้มีเรื่องไม่สบายใจรึป่าวเอ่ย คิดถึงนะจ๊ะ
4 กรกฎาคม 2545 16:15 น. - comment id 58801
เอาประตูป่ะจ๊ะนุช เหงมีแต่กลอนอ่ะ อิอิ
5 กรกฎาคม 2545 03:53 น. - comment id 58922
อืมม... กลอนของกาดาษนี่ก้อเพราะดีจัง.... มะรุมะชิ....
9 กรกฎาคม 2545 02:54 น. - comment id 59748
อืม.. คนรักกลอน พี่ต้องชอบอ่านกลอนเหมือนกัน อ่านแล้วเพลิน ครายเครียด