งุนงงและสงสัย นี่ฉันอยู่ที่ไหน ใครบอกได้ ตื่นขึ้นมา เหลียวมองดูรอบกาย สัมผัสเพียงความร้างไร้ กับเสียงเต้นของหัวใจ...แผ่วเบา ฉันวิ่งไปที่หน้าต่าง ตกตะลึงในความเวิ้งว้าง เงียบเหงา มองผ่านไอหมอกจาง-จาง สีเทา นี่ฉันยืนอยู่ในปราสาทเก่า มีแต่ขุนเขารายล้อมสุดลูกตา เงาทะมึนของต้นไม้เบื้องล่าง ทอดลงบนพื้นว่างดูโหยหา สะบัดโบกราวกับมีวิญญา ดังปีศาจที่คอยท่า คอยการมาของสิ่งใด ห้องสีดำมืดทึบและหดหู่ คอยจับจ้องมองดูการเคลื่อนไหว ดูดกลืนความมีชีวิตทุกอย่างไป ขังเอาไว้ เพียงความเงียบ...เยียบเย็น... ฉันเดินออกไปนอกห้อง ใจร่ำร้อง คงมีคน มาให้เห็น เหงาจับขั้วหัวใจ จะมีใครรู้สิ่งที่ฉันเป็น ณ. ดินแดนอันไร้เร้น ฉันคงตายด้วยความเยียบเย็น... เดียวดาย... ในความเงียบมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา สั่นสะเทือน แหบพร่าน่าใจหาย ขอต้อนรับ...สู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ไม่เสื่อมคลาย ข้าฯ ผู้ดูแลปราสาทใหญ่ ขอทักทายด้วยความยินดี ฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย ว่าเพราะเหตุใด ฉันถึงมาอยู่ที่นี่ ที่ที่ไม่มีใคร แม้เสียงลมหายใจยังไม่มี ช่วยบอกที ฉันจะเดินทางไปจากที่นี่ได้อย่างไร เสียงนั้นตอบกลับมา ที่แห่งนี้เรียกว่า ปราสาทแห่งความเหงา ผู้คนรอบกาย มากมาย กลับดูคล้าย.. ว่างเปล่า... เพราะมีม่านบางเบา กับฉากความเหงา เข้ามาแทน ครั้งใดที่เธอรู้สึกเหงา ตัวเธอจะถูกดึงเข้ามาอยู่ในที่ไกลสุดแสน กลิ่นไอแห่งความเหงาจะเข้าครอบคลุมไปทั่วแคว้น เธอจะมา สู่อ้อมแขน ดินแดนแห่งมนตรา... เมื่อได้ฟัง เรื่องราวก็เข้าใจ ไม่ใช่ใคร ความเหงาใช่ไหมพาฉันมา มองไปรอบกาย ยิ้มให้กับทุกสิ่งที่แปลกตา แล้วฉันก็เอ่ยคำร่ำลา.. เพื่อเดินทางกลับไปยังที่ที่จากมา.. ซะที...
monki 24 มิ.ย. 2545 16:17 น. - ID 17187 
932
6
0
24 มิถุนายน 2545 16:18 น. - comment id 57382
ง่ะ มันตกไปตรง source อ่ะ inspire idea มาจาก ความรักพาฉันมา ของพี่ม้าก้านกล้วย: แล้วความรักก็พาฉันมา ของพี่เก๋: บทกวีพาฉันมา ของ Jeminine แหะ แหะ reference เยอะเหลือเกิน ยื้มหน่อย ไม่ว่ากันนะ เอามาคิดต่อว่าอะไรจะพาฉันมาดี ก็เลยเป็นว่า ความเหงาพาฉันมาละกัน
24 มิถุนายน 2545 18:07 น. - comment id 57428
ความเหงาพาฉันมา....อืมมม.....เข้าท่าดี แต่อย่างผมคงต้อง ความแก่พาฉันไป....แหะแหะ เข้าท่าเหมือนกัน ความแก่พาฉันไป.......ไปเที่ยวบาร์
24 มิถุนายน 2545 18:21 น. - comment id 57432
เหมือนได้อ่านนิทานเรื่องนึงเลย เขียนได้ดีและก็เพราะด้วย เก่งมาก ๆ ขอชมจ้าา
24 มิถุนายน 2545 19:53 น. - comment id 57453
โห ความเหงาของเธอ เนี่ย พาไปไกลจังนะ หลุดโลกเลย โห
24 มิถุนายน 2545 21:45 น. - comment id 57471
เหมือนได้อ่านนวนิยายเรื่องนึงเลยล่ะจ๊ะ เขียนได้ดีจังเลย ชอบจัง
25 มิถุนายน 2545 06:44 น. - comment id 57510
เพราะความเหงาพาฉันมาที่นี่ ที่ซึ่งมีแต่ความเหว่หว้า เพียงแค่สลัดความเหงาแล้วหลับตา ยิ้มร่าพร้อมกับลืมตาใหม่โลกทั้งใบก็ร่าเริง ชอบแนวความคิดในการเขียนจัง
25 มิถุนายน 2545 15:08 น. - comment id 57576
ชอบจังเลย สนุกมาก ด้วย ให้ความรู้สึกดีจัง เหงาจริงๆ
26 มิถุนายน 2545 21:04 น. - comment id 57824
ดีใจจังที่มีคนชอบ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
