ทำไมเราต้องพบกัน ในวันที่ต่างคนต่างมีใครและไม่สามารถมองข้ามเขาได้ ทำไมความรู้สึกว่าคุ้นเคยจึงเกิดขึ้นในหัวใจ เหมือนเราต่างเจอคนที่ใช่..ในวันที่ใจถูกจับจอง หรืออาจเป็นเพียงแค่อารมณ์ชั่ววูบหนึ่งของความคิด ที่ต่างคนต่างเคยลิขิตคนในอุดมคติเอาไว้ในสมอง เมื่อได้พบเจอคนที่รอคอย..จึงคิดเพียงอยากจะครอบครอง แล้วคิดว่าตัวเองมองทุกอย่างถูกต้อง..แต่ใช้อารมณ์ในการมองไม่ใช่หัวใจ หรือแค่เพียงบางอารมณ์ที่ปล่อยให้หัวใจว่างเปล่า แท้ที่จริงแล้วระหว่างเราก็เป็นเพียงภาพฝันที่ต่างคนต่างเคยค้นหา.. แต่อยู่ในความเป็นจริงไม่ได้ คนในฝันคนในอุดมคติอาจมีจริง..แต่อาจไม่ใช่คนที่จะฝากทั้งหัวใจ ความรักคือความจริง..ความผูกพันคือสายใย..แค่มีสองหัวใจที่เข้าใจ .....คนในผันอาจไม่จำเป็นอีกต่อไป...แค่เพียงเก็บไว้ในฝันคงเพียงพอ
16 มิถุนายน 2545 06:41 น. - comment id 55835
อยากให้คนในฝันเป็นความจริง
16 มิถุนายน 2545 09:08 น. - comment id 55841
ไม่มีค่ะคนในฝัน..พบมาแล้วคนจริงรักจริง คนในฝันแค่ฝันไว้เขียนงาน ทำเป็นเพ้อๆไปงั้นแหละ ด้วยรักนะคะ
16 มิถุนายน 2545 19:20 น. - comment id 55920
ใช่จ้ะ บางทีเราต้องแยกมันให้ออก เว้นซะแต่ว่าจะโชคดีคนในฝันก็เป็นคนในความจริงของเรา