คืน

พรระวี

ยามซมซานคลานมาหาตักแม่
ลูกขี้แยคนเดิมเริ่มร่ำไห้
หลังเท้าแม่อุ่นซึ้งถึงแก่นใจ
และกลิ่นไอความคุ้นก็กรุ่นมา
	ยามกอดกุมมือทั้งสองที่หมองกร้าน
	ใจสะท้านกับรอยยิ้มที่ปริ่มปร่า
	ปากแม่ถามลูกไปที่ใดมา
	แม่ตั้งตารอหายหลายขวบปี
ถึงน้ำตาเปื้อนแก้มแม่แย้มยิ้ม
ประทับพิมพ์รักใคร่ไม่หน่ายหนี
แม่จ๋า ลูกสัญญาในครานี้
ชั่วชีวีอยู่กับแม่แต่ผู้เดียว.				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน