สายฝนหลั่งพรั่งพรูสู่พื้นดิน ชะล้างสิ้นดินแดนแคว้นไหนไหน ด้วยฝนมากน้ำหลากไหลไปกว้างไกล แผ่นดินใดแม้กว้างใหญ่ไม่อาจทาน ชาวบ้านวอนเดือดร้อนอ้อนให้ช่วย โปรดอำนวยช่วยสิ่งใดให้ทุกสถาน แม้น้ำลดหมดฝนจนอีกนาน โปรดสงสารวานเพื่อนพ้องร้องช่วยกัน ไม่มีใครผู้ใดเคยไหวรู้ เราได้อยู่คู่โลกนี้มีสุขสันต์ เพราะพวกเราเฝ้าช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ธรรมชาตินั้นสรรค์สร้างไว้ให้พอกิน แต่ความโลภโอบใจเราเฝ้าทำบาป โค่นราบคาบปราบต้นไม้ให้หมดสิ้น ทั้งต้นเล็กต้นใหญ่ในแผ่นดิน จนสูญสิ้นแหล่งคอยรับซับน้ำมา
นกตะวัน 24 พ.ค. 2545 05:59 น. - ID 15598 
421
1
0
24 พฤษภาคม 2545 11:36 น. - comment id 51505
น่าเศร้านะคะ ความเห็นแก่ตัวของคน ทำให้คนอื่นๆ ต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
