ค-ว-า-ม-คิ-ด-ถึ-ง-กั-บ-ร-ะ-ย-ะ-ท-า-ง

เด็กน้อย

รถบรรทุกคันนี้ ขับมานานมาก เวลาผ่านไป ความคิดถึง 
ก็มากขึ้นตามลำดับ........มากขึ้น..มากขึ้น และมากขึ้น 
จนเต็มคันรถ..........เลยหลังคาหน้ารถออกมา........ 
ถึงแม้หนทางจะยาวไกล ฝนจะตก ฟ้าจะร้องหนัก ถึงจะหนัก....... 
แต่เจ้าของไม่เคยเลย....... ...ที่จะปล่อยให้ความคิดถึง 
ร่วงหล่นเลยสักความคิดถึง...จนรถบรรทุกคันนี้ ได้มาเจออุโมงค์ ใหญ่ 
แต่เพดานต่ำ ......แค่ผ่านอุโมงค์ เจ้าของรถ 
ก็จะได้ไปส่งเอาความคิดถึง อันมหาศาลให้กับ เธอคนนั้น.... 
แต่อุโมงค์มันต่ำ....ต่ำกว่ากองแห่งความคิดถึง เพียง 1นิ้ว 
แค่หยิบเอาเศษเสี้ยว ความคิดถึงนั้น.......ออกไป สัก 1 นิ้ว 
เจ้าของรถก้อจะได้เจอเธอคนนั้นดังใจหมาย.......แต่เขาไม่ยอม 
ไม่ยอมแม้แต่ จะเอาความคิดถึงออกไปสักนิดเดียว เพราะเขารู้ดีว่า 
มันมีค่ามากแค่ไหน............ หนทางอีกแค่ 
ระยะทางอุโมงค์......300 เมตร..... 
แต่เขากลับไปไม่ได้...เขาจะทำยังไง...... จะขน 2 รอบหรือ 
แล้วมันหล่นไประหว่างทางหรือ ไม่??? เพื่อน ๆ 
ข่วยคิดหน่อยดิ........ ช่วยเขาเอาความคิดถึงไปให้แด่เธอ 
อันเป็นที่รัก...........โดยไม่เอากองแห่งความคิดถึงออกไป........ 
เฉลย อยู่ข้างล่างน๊า.... นั่นแน่ ๆๆๆ คิดก่อนจิ แล้วค่อยดูเฉลย 
อิอิ ^_^ > > > > > > > > > > > > > > > > > > > 
>>>>>>>>>>>>>>>>
เขาคนนั้นได้ตัดสินใจที่จะปล่อยยางของรถลงล้อละ 1 
นิ้ว ถึงแม้ว่าจะวิ่งช้าลง...... ทำให้ถึงที่หมายช้าขึ้น....... 
แต่ความมั่นคง...........ที่มีจุดหมายปลายทาง......ถึงแม้ว่า 
จะใช้เวลานาน....เขาก็พร้อมที่จะเผชิญ......ที่จะรอ จนกว่า 
เจอเธอ.......ดีกว่าที่จะทิ้งความคิดถึงที่มีต่อ 
เธอคนนั้นออกไป..ออกไป แม้แต่.........เสี้ยวหนึ่งก็ตาม... 
อย่าลืมน๊า..ว่ามีใครบางคนคิดถึงอยู่.. 
             ZZZZZZZZZzzzzzzzzz......... ^O^