ตุ๊กตาไขลานตัวนั้น

ธีรธัช

********************************************
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ติ่งติงติงยังจำได้ซึ่งเสียงเพลง
กล่อมบรรเลงยามค่ำคืนที่จันทร์หาว
บนตักแม่อบอุ่นใต้แสงดาว
ส่องสกาวพราวแพรวให้ห่มนอน
ได้วิ่งเล่นภายในบ้านเหมือนกว้างใหญ่
เริงรื่นไปทั้งวันจนถึงหมอน
เหมือนทุกสิ่งแปลกใหม่เหมือนได้พร
ระรื่นเริงราวกินนรเพิ่งหัดบิน
ไม่รู้สาซึ่งความตามผู้ใหญ่
เพียงเล่นไปให้หมดวันนกผกผิน
คราวหกล้มคนก็ปลอบปัดฝุ่นดิน
จะได้ยินโอ๋โอ๋ไม่เป็นไร
เป่าคาถาโอมเพี้ยงแผลจงหาย
ทั้งตายายแลดูอุ่นใจได้
เราก็ยิ้มบอกว่าครับไม่เป็นไร
แล้ววิ่งไปเล่นต่อประสาเคย
น้ำในคลองนองเจิ่งเมื่อข้างขึ้น
ก็ลองยื่นขาลงไปเตะเฉย
จุดประทัดสีสันที่คุ้นเคย
ไฟเย็นเอยลูกข่างโอ่งมังกร
ได้ลิขิตเรียงร้อยถึงวรรคนี้
รู้สึกดีเมื่อได้คิดถึงเรื่องก่อน
น้ำตาซึมเปื้อนรอยยิ้มให้อาวร
วันเก่าเก่าเมื่อตอนยังไขลาน
วันนี้ที่ได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่
ก็รู้ไซร้ตอนเป็นเด็กแสนสนาน
เป็นเวลาที่มีค่าที่ชื่นบาน
เมื่อไม่นานมานี้ยังจำความ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
********************************************
ตอนเด็กมีตุ๊กตาตัวนึงครับ เป็นตุ๊กตาที่ใช้เชือก
ดึงลานรูปผลมะนาว ผมจะเรียก น้องมะนาวๆ 
พอดึงเชือกแล้วปล่อยมือก็จะมีทำนองเพลงกล่อมเด็กขึ้น 
ผมยังจำทำนองได้ดีเลย
ติ่ง ติง ติง ติ่ง ติง ติง, ติ่ง ติง ติ๊ง ติง ติง ติง ติ่ง
ติ่ง ติง ติง ติ่ง ติง ติง, ติ่ง ติ๊ง ติ๊ง ติง ติ่ง ติง ติง
ความทรงจำเมื่อตอนเป็นเด็ก พอมาคิดดูแล้ว
ถึงรู้ว่าตอนนั้นมีความสุขแค่ไหน เป็นช่วงเวลา
ที่ดีมากๆของชีวิตเลย ;)