ลาก่อนครับ ป้า
อ.วรศิลป์
กลับไปร้านที่เคยกิน
กลับไปเยือนถิ่นเคยเที่ยว
สมัยหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยว
แวะเที่ยวท่องไปหลายครา
ตั้งใจไปกินของอร่อย
เฝ้าคอยมานานนักหนา
รอวันกลับไปพบหน้า
คุณป้าเจ้าของร้านดัง
อาหารอร่อยเหลือคณา
ร้านป้าลูกค้าคับคั่ง
เหมือนแจกไม่เอาสตางค์
ผู้คนไหลหลั่งมากิน
วันนี้กลับมาร้านป้า
คลับคล้ายคลับคลาเค้าถิ่น
หลายอย่างยังดูคุ้นชิน
ฉับพลันได้ยินคนทัก
" มองหาใครหรือหลานชาย
หน้าตาคล้ายเคยรู้จัก
ใช่ไหมที่เคยมาพัก
นานนักชักจำไม่ได้ "
" ใช่ครับ ผมเคยมาพัก
แต่เนิ่นนานนักห่างหาย
คุณป้ายังอยู่สบาย
ใช่ไหมไม่เจอเสียนาน "
เสียงนั้นพลันตอบทันใด
" คุณป้าแกตายแล้วหลาน
แกเสียที่โรงพยาบาล
สามปีล่วงผ่านที่แกตาย "
อนิจจังสังขารไม่เที่ยง
มิอาจหลีกเลี่ยงชนทั้งหลาย
ฉันเดินทางกลับด้วยเสียดาย
คนที่หวังไว้...ไม่ได้เจอ
ป.ล. น้ำตาไหลซึมออกมา ขณะทิ้งร้านของป้าไว้เบื้องหลัง.... ลาก่อนครับป้า