อย่าเขลาอีกเอย

เงินค่าขนมที่ได้รับ
พ่อแม่กำชับวิธีใช้
ยามหิวให้ซื้อกินไป
จำไว้อย่าซื้อของเล่น

แต่พ่อห่างไกลสายตา
เหลียวซ้ายแลขวาใครไม่เห็น
สตางค์ถูกใช้นอกประเด็น
แวะร้านของเล่นข้างทาง

ของเล่นมากมายในตู้
มองดูอยากได้หลายอย่าง
ปัญหาอยู่ที่สตางค์
ซื้อได้หนึ่งอย่างหมดพอดี

ค่าขนมพ่อแม่ให้มา
หมดไปแล้วหนาวันนี้
นี่แหละเรื่องจริงที่มี
ชีวีวัยเยาว์เขลาจัง

วันนี้เติบโตเป็นผู้ใหญ่
ยามใดคิดถึงความหลัง
เรื่องราวการใช้สตางค์
นอกลู่นอกทางบางคราว

อดนึกแปลกใจไม่หาย
ทำไมทำเช่นนั้นเล่า
คงเพราะด้วยใจวัยเยาว์
คิดเอาแต่สนุกอย่างเดียว

ผู้ใหญ่หลายคนทำงาน
มือกร้านหน้าดำหน้าเขียว
กว่าจะได้กินได้เคี้ยว
หมดเรี่ยวแรงไปมากมาย

แต่ครั้นพอได้เงินมา
ใช่ว่าจะรู้ใช้จ่าย
อบายมุขรายล้อมรอบกาย
น่าหดหู่ใจการใช้เงิน

เพราะใช้เงินผิดประเภท
เป็นเหตุอัตคัตขัดเขิน
ฉะนั้นอย่าสนุกอย่าเพลิน
อายุเกินวัยเยาว์...อย่าเขลาเอย