ดีกับชั่ว

บนข.

จับกระจกขึ้นส่องได้มองเห็น                
จุดซ่อนเร้นหมองหม่นบนใบหน้า
ทั้งริ้วรอยระรานกาลชรา                     
ทั้งหางคิ้วหางตาได้มองดู
ยืนข้างหน้ากระจกแล้วตกแต่ง              
ที่หวิ่นแหว่งกลบเกลื่อนเพื่อนไม่รู้
ปะผุเคาะ พ่นสี ทั้งนี้กู                      
จึงเลิศหรูอวดงามไปตามใจ
มนุษย์ได้มองเห็นจุดเด่นด้อย              
เพราะกระจกกระจ้อยร่อยคอยส่องให้
แล้วแต่งตบกลบหมองผุดผ่องวัย            
ความดีไว้กระจกสาธกมา
แต่ที่ไหนใครเล่าเขาจักเห็น                 
ความถ่อยเช่นกระจกที่ส่องหน้า
ดีแต่ส่องผู้อื่นเป็นหมื่นครา                  
พักตราตนเช่นไรไม่เคยดู

ถึงจะเป็นกระจกที่วิเศษ                      
แต่ก็น่าทุเรศน่าอดสู
หมื่นแสนล้านหน้าอื่นดาดดื่นดู            
มิเคยรู้รีบร้อนย้อนดูตน

ก็มิต่างขวานดีว่ามีคม                        
เขานิยมว่าดีเพราะมีผล
ใช้คมตามระแบบก็แยบยล                   
ด้วยคิดค้นถากถางทุกอย่างไป

แต่ความเลวของขวานสันดานยื่น          
ดีแต่ถางผู้อื่นดาดดื่นได้
สนิมกร่อนกัดตนมิสนใจ                     
ถากถางให้สะอาดปราศมลทิน

มนุษย์โลกเท่าที่เห็นเป็นเช่นนี้             
คมวาทีสารพัดตระบัดลิ้น
สอนคนอื่นหมื่นแสนทั้งแดนดิน            
แต่ลืมสิ้นสอนตนให้พ้นภัย

จึงเป็นได้แค่มนุษย์สุดระยำ                 
เป็นกระจกมิทำส่องตนได้
เป็นขวานคมระดมมถางทุกอย่างไป
ทว่าใจกลับรกร้าง มิถางใจ.....