พนมกรกราบลงหน้าองค์พระ
นำอุบะ...ถวายด้วยหมายมั่น
น้อมดวงจิตแน่วแน่มิแปรผัน
จากนี้นั้น...เลิกแล้วจงแคล้วไป...
ขอพี่นั้น...จงไปดีมีสุขเถิด
รักบรรเจิดในครรลองอันผ่องใส
มีคู่ครองภิรมย์เคียงสมใจ
จงหลีกไกลเส้นทางระหว่างเรา...
ขอถอนคำอธิษฐานเมื่อกาลก่อน
เคยวิงวอน...ขอเคียงเพียงแต่เขา
วันเวลาล่วงผ่านเนินนานเนาว์
จิตหมองเศร้า...เฝ้าเพ้อเสมอมา...
ฤๅเป็นกรรมพันเกี่ยวจิตเหนี่ยวรั้ง
ในบางครั้ง...คิดหวงคอยห่วงหา
เหมือนต้องรอเฝ้าถวิลในวิญญา
อาจสักครา...พานพบประสบกัน...
พนมกรกราบลงหน้าองค์พระ
เป็นโมฆะรอยกรรมรอยคำนั้น
ลูกจักขอน้อมธรรมกระทำมั่น
ชั่วนิรันดร์...ถอนคำอธิษฐานเอย...ง่วงแล้วจบงี้แร่ะกันนะ ฮ่าๆ
ปล.1 เคยอธิษฐานขอว่าหากเป็นคู่กันก็ขอให้ได้พบกัน
ปล.2 วันเวลาผ่านไป ผู้คนผ่านเข้ามาและจากไป
ปล.3 ใครใครก็ไม่ใช่คนที่รอ เหมือนต้องรอ รอใครก็ไม่รู้
ปล.4 ใครคนนั้นเขาจะรอเหมือนกันหรือเปล่านะ 5555