กลั่นตนในความว่าง
อันเวิ้งว้างในเวหา หยาดหยดแห่งธารา
ก็หยาดฟ้ามาพราวดิน
ปลอบดินอันแล้งร้อน
ทุกกรวดก้อนและโขดหิน
ชุมชื่นคืนชีวิน
สายวารินฤดูกาล
หญ้าแห้งเพราะแล้งน้ำ
อุทกพรำก็ฉ่ำธาร
พลิกฟื้นคืนตำนาน
ผลิดอกบานระบัดใบ
จากหน่อเป็นกอหญ้า
เขียวระย้างามไสว
แต้มดินถวิลใจ
งามพงไพรสายธารพรำ
ดินฉ่ำเพราะน้ำชุ่ม
ที่ร้อนรุ่มก็ชุ่มฉ่ำ
ฝนโปรยก็โชยนำ
ทุกสัตว์ส่ำสำราญใจ
ชีวิตได้สืบต่อ
หยาดฝนก่อเป็นธารไหล
กลับกลายสลายไป
เป็นหมอกไอพราวนภา
กลั่นฟ้ามาเป็นฝน
ไร้ตัวตนในเวหา
หยาดหยดแห่งเมฆา
ก็หยาดฟ้ามาพราวดิน
หมุนเวียนและเปลี่ยนผัน
อยู่เช่นนั้นมิจบสิ้น
ชุ่มฉ่ำสายธารริน
แล้วกลับถิ่นคืนเมฆา....
บนข. 29 มิ.ย. 2557 09:19 น. - ID 148820 
1363
1
3
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
