เธอคือคนสำคัญในวันนี้
วันที่สีเบื้องหน้าฟ้าสว่าง
วันที่เมฆสีเทานั้นเบาบาง
จนมองเห็นเส้นทางกลางพงไพร
จักจั่นเริ่มบรรเลงเพลง "ไม่เหงา"
ลมแผ่วเบาเกินไล้ใบไม้ไหว
ดอกหญ้ามีความหวังกำลังใจ
จะสู้ภัยในเส้นทางอย่างอดทน
เคยซบร่างบางเฉียบเขาเหยียบย่ำ
เคยต้อยต่ำกว่าดินทรายมาหลายหน
จะหยัดร่างโผล่หัวเป็นตัวตน
จะยืนต้นพ้นตมสังคมกวี
แม้อยู่ห่างร่างกายมิได้ชิด
เพราะต่างมีชีวิตเกิดผิดที่
แต่ในฝันนั้นเหมือนเพื่อนที่ดี
เหมือนดนตรีกล่อมกมลคนซึมเซา
เหมือนสายฝนปนลมพรมยอดหญ้า
ที่อ่อนล้าซีดเซียวคลายเหี่ยวเฉา
มีเรี่ยวแรงแข็งขืนยืนสั่นเทา
ด้วยยังเมาทรมานที่ผ่านไป
จะยืนตรงทรงกายในภายหน้า
ด้วยเมตตาปรานีที่เธอให้
มิถึงคอยประคองปกป้องภัย
เพียงมีใจให้อิงอุ่น...เป็นบุญแล้ว
1117
4
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
