เปรียบเธอจันทร์ งามผ่อง บนท้องฟ้า
ยามเมื่อไร้ เมฆา มาบังปิด
อร่ามแสง ขาวนวล ช่างชวนพิศ
ร้อนในจิต ค่อยคลายปม เมื่อชมจันทร์
นอนชมจันทร์ จนเคลิ้ม เริ่มจะง่วง
จันทร์ก็ล่วง ลอยหาย คล้ายความฝัน
ลืมตาตื่น อีกที ไม่มีจันทร์
หรือเธออาย ตะวัน มิทันลา
วันนี้ไม่ มีจันทร์ ที่ฉันรัก
จึงสลัก อักษร มาวอนหา
ด้วยอยากเจอ วงพักตร์ อีกสักครา
ก่อนจะลา จากกัน….. นิรันดร