ณ ชายหาดบางสนตำบลหนึ่งนั่งรำพึงเดียวดายบนทรายนุ่ม
มีผืนฟ้าโค้งครอบเป็นกรอบคลุม
เมฆหลายกลุ่มลอยเกลื่อนเคลื่อนกระจาย
ยินเสียงเพลงทะเลเห่ ซ่า ซ่า
กล่อมน้ำฟ้าชายหาดไม่ขาดหาย
เป็นจังหวะทยอยลอยลมชาย
คล้ายคล้ายดูละครตอนเย็นเย็น
เมฆหนึ่งเกิดเปิดช่องมองเหมือนบ้าน
ภายในปานพระ-นาง อย่างเคยเห็น
ยืนเคียงคู่อยู่ข้างอย่างเคยเป็น
เมื่อวันเพ็ญสีทองของชีวัน
เมฆอีกก้อนค่อนข้างขาวเป็นสาวใหม่
เคลื่อนเข้าในบ้านช่องห้องที่กั้น
ก่อนที่นางในห้องจะป้องทัน
สาวคนนั้นเดินตรงอย่างจงใจ
มาลงมือยื้อยุดฉุดพระเอก
จนนางเมฆสุดมือจะยื้อไหว
ปล่อยพระเอกติดมือคนยื้อไป
เราถอนใจสะท้อนวาบกับภาพนั้น
คล้ายกับมีหยาดฝนหล่นผ่านแก้ม
หรือของแถมจากละครตอนโศกศัลย์
พบแล้วรัก รักแล้วพรากจากไกลกัน
ละครสั้นทุกละครจบตอนเร็ว