ปราสาททราย

ยาแก้ปวด

กว่าจะรวมร่วมสร้าง         ปราสาท
พลังหล่อรวมหลอมวาด    ก่อสร้าง
เก็บทุกเหงื่อหยดหยาด     รินหลั่ง
เก็บเกี่ยวทุกอ้างว้าง         ผลึกก้อนหนึ่งเดียวฯ
พายุฝนผ่านฟ้า             กี่หนาว
ลมพัดแรงซัดคราว        ร่วงซ้ำ
ยังเดินอยู่แข็งราว          หินแกร่ง
จะกี่ครั้งไม่ช้ำ              เพราะกล้าเผชิญฯ
มาวันนี้แผดซ้ำ             พายุ
สาดใส่จนระอุ              อยากแพ้
เหนือใต้ใส่ประทุ           จนเหนื่อย
เหมือนหมดหนทางแก้   จบแล้วปัญญาฯ
ปราสาทฉันหมดแล้ว     แหลกสลาย
ทุกสิ่งสร้างกลับกลาย   แตกสิ้น
วิมานสว่างกลับหาย      เลือนลับ
เหลือแค่ฉันแดดิ้น        เพราะสิ้นวิมานทรายฯ
บทส่งใจ
To err is human:To forgive, divine..
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน