พบกันชาติน้ ชาติเดียวเน้อ สุดที่รัก

ห้าสิบปี ที่มึงอยู่ กู...สำลัก
ใจกระอัก กระอ่วม ท่วมคอหอย
มิอยากเอ่ย วาจา ว่า..กู..คอย
ให้มึงพล่อย หลับไป ไม่รู้ตัว

ไปดีเหอะ เเกน่า ข้าทำบุญ
ใส่มะลิ หอมกรุ่น พ่อทูลหัว
มันบานนัก พักนี้ ที่..ข้างครัว
หล่นไปทั่ว พื้นดิน กลิ่นจรุง

ส่วนที่หลับ ที่นอน ตอนร่วมห้อง
เอ็งมิต้อง ห่วงใย ข้าใส่ถุง
เผาพร้อมเเก แน่นัก สักกระบุง
ทั้งหมอนมุ้ง เสื้อผ้า ข้าให้เอ็ง

แต่ข้าขอ กรวดน้ำ คว่ำขันนะ
เอ็งชนะ ชาตินี้ ดีชิบเป๋ง
ตายก่อนข้า สบายนัก รักเส็งเคร็ง
หากแก..เจ็ง ชาติหน้า อย่าพบกัน..(อย่าจองเวร กันเลยนะ พบกันชาตินี้ชาติเดียว..เน้อ..สุดที่รัก)
..........
...กวีชาวบ้าน.....