อ๋อมันเป็นอย่างนี้นี่เองนะเพิ่งเข้าใจในธรรมะที่พระสอนเหตุที่เกิดมากมายหลายขั้นตอนก่อตะกอนโรคร้ายในกายคนจิตผูกติดว้าวุ่นจึงครุ่นคิดภวังค์จิดวกวนจนเกิดผลสิ่งที่สะสมไว้ในใจตนจึงไหลล้นแสดงออกมานอกกายจิตสะสมสิ่งใดได้สิ่งนั้นต้องเจอกันอยู่ดีไม่มีสายตัวกระตุ้นบ่งชี้มีรอบกายเกิดดี ร้ายอยู่ที่กรรมตัวทำมากรรมดี ใจดี ย่อมมีสุขกรรมชั่วใจทุกข์สุขก็ลัาสุขบ้างทุกข์บ้างวางอุราธรรมดาของคนย่อมปนกัน