มองใบไม้พลิกพลิ้วปลิวตามลม
หัวอกตรมขมขื่นฝืนไม่ไหว
แรงกระแสร์ลมหวนป่วนหัวใจ
คงพาเธอไปไกลเกินคำนึง
ด้วยอุ่นไนวลีมีต่อกัน
ได้สร้างฝันรู้สึกเกินนึกถึง
เพิ่มพลังฝังแกนแน่นติดตรึง
อุปสรรคผลักดึงไม่หวั่นใจ
ความปราณีมีให้ได้ส่งเสริม
"เพื่อต่อเติมความฝัน..อันสดใส
ระยะทางต่อแต่นี้..ที่ยาวไกล
จะชำนะฤๅปราชัย..ในมือเธอ"
ระยะทางคงไกลจนสุดกู่
เกินรับรู้เพ้อภวังก์ยามนั่งเผลอ
เหมือนลมปลิวใบไม้ไกลเกินเจอ
คงเขินเก้อสิ้นใจที่ปลายทาง
มีความหวังกระพริบเพียงริบหรี่
ทำสิ่งดีต่อไปไร้สิ่งขวาง
เป็นฐานรากพากเพียรไม่ละวาง
ฟ้าเบื้องหน้าคงสว่างเข้าสักวัน