คิดถึงจังบ้านกลอน
คิดถึงจังบ้านกลอนเคยนอนพัก
ได้สลักอักษร ลานกลอนไหว
ฝึกเขียนเป็น เย็นย่ำ ชื่นฉ่ำใจ
รอยอาลัยมิจาง..บนทางกลอน
เที่ยวร่อนเร่พเนจร แรมรอนฝัน
ฝ่าสายฝนโรมรัน ผันอักษร
เหมือนนกน้อยโผผินบินกลับคอน
ยังอาวรณ์ บ้านอยู่ ทุกนาที
ตอนนี้มีกุญแจเปิดบ้านแล้ว
แต่ว่าแห้วเปิดเม้น ไม่เป็นนี่
หรือว่าเราแก่แล้ว ตาไม่ดี
ช่วยบ่งชี้ให้หน่อยคอยอยู่นาน
คิดถึงจังเพื่อนบ้านน้ำใจงาม
ฝากความรักในนามกลอนแว่วหวาน
สู่บ้านกลอนไทยโพเอม..ยิ้มเบิกบาน
จากไปนาน.คิดถึงเน้อ มิเพ้อความ
หากใครเม้นขออภัยมิได้ตอบ
ของมกรอบคอมเม้น คอยไถ่ถาม
นึกสงสัยอยู่ไหน กดเม้นตาม
กี่โมงยามต้อง ขานไข ให้ได้เอย