รักหรือ

แมงกุ๊ดจี่

๑.สายฝนโปรยพราวพร่างมิสร่างเหงา
ยิ่งรุมเร้า...หัวใจหวั่นไหวอ่อน
เหลียวรอบกายมองหาใครอาทร
ความรักคลอนวอนฝนดลบันดาล...

กอดตัวเองคนเดียวเปล่าเปลี่ยวหวัง
เดินลำพัง...เหน็บหนาวข่มร้าวราน
กี่ความทุกข์ข่มเหงในเพรงกาล
หวังข้ามผ่าน...อยากมีวิถีงาม...

๒.พรหมลิขิตทดสอบกรอบชีวิน
ด้วยมลทินน่ารังเกียจคนเยียดหยาม
ได้บทเรียนพลาดผิดพาจิตทราม
เอื่อยไหลตาม  "กิเลิส"  เหตุแห่งกรรม...

๓.น้อมดวงจิตอธิษฐานบันดาลดล
ขอกุศลผลบุญโปรดหนุนนำ
พาพ้นจากกลลวงหลุดบ่วงช้ำ
อย่าถลำ...หลงผิดคิดละอาย...

ซ่อนหน้าผ่านวันคืนอันขืนขม
ทุกข์ระทมชีวินเกือบสิ้นสาย
ถูกพร่าผลาญทุรนทุราย
สิ้นความหมายค่ารักประจักษ์ใจ...

๔.เป็นเพียงการหลอกหลอนที่ซ่อนอยู่
ทั้งที่รู้...เท่าทันกลับหวั่นไหว
ปล่อยให้กรรมลิขิตชีวิตไป
หมดเชื้อไฟ...คงจบมิทบทวน...

ข่มความเจ็บอาวรณ์ซ่อนน้ำตา
เป็นธรรมดาของโลกมิโศกครวญ
รักต้องแคล้วพลัดพลาดมิอาจหวน
ทุกสิ่งล้วน  "กรรม" ลิขิตชีวิตมา...

๕.สองมือน้อยกราบลงหน้าองค์พระ
ตั้งสัจจะ...คิดอาจวอนปรารถนา
ขอปลดบ่วงรอยกรรมโปรดเมตตา
กรุณา...ต่อเวไนยไกลอบาย...

ชะรอยกรรมควรอยู่อย่างผู้แพ้
หยุดอ่อนแอจ่อมจมเลิกงมงาย
แต่นี้ไปคลายเกลียว...แม้เดียวดาย
ปล่อยให้สายสวาทนั้นขาดลง....

ปล.๑ :: กลอนบทนี้ประมาณว่าสองอารมณ์  ตอนฝนตก และตอนดูซีรีย์ Club Friday อินจัดหง่า
ปล.๒ :: ความรักคืออะไรนะ  หรือเป็นความรักที่ "รักตัวเอง" กันนะ
ปล.๓ :: อย่าเอาความรักที่บริสุทธิ์สนองความเห็นแก่ตัว  ขอให้เห็นแก่คนอื่นบ้าง
ปล.๔ :: อินจริงอะไรจริง  จากซีรีย์ที่เพื่อนส่งมาให้ดู  ดูไปก็ร้องไป แง!
ปล.๕ :: เมื่อเรารู้เหตุแห่งทุกข์ ก็ควรดับเหตุแห่งความทุกข์นั้นเสีย ใช่ไหม๊คะ

ก็ขึ้นชื่อว่าความรัก ความรักที่แท้จริง ไม่มีอะไรแน่นอน ใจมันอ่อนแอแพ้ความรัก
ความรักที่แท้จริง มันยิ่งกว่าในนิยาย  คงมีสักวันที่ความรักนั้นจะเป็นของเธอ