ดึกเหงา...
ลานเทวา
...............
ดึกแล้ว…
สายลมเหงาเบาแผ่ว ล่วงผิวผ่าน
ดอกดาวผลิพร่างรัก จักรวาล
โชยหอมละมุนกาล แห่งค่ำคืน…
โพ้นไกล…
แสงสีไฟประดับ ระยับชื่น
เราผู้แสวงที่สุด ในจุดยืน
ท่องเปลี่ยวค่ำกล้ำกลืน ท่ามแสงเมือง….
ความฝัน…
อาจมีบ้างที่เหมือนกัน ในบางเรื่อง
โชคชะตาใหม่เก่า ล่วงเปล่าเปลือง
กว่าปลดเปลื้องชีวิต เป็นชีวิต….
ความจริง….
ทั้งรู้โลกสรรพสิ่ง ลวงยึดติด
วาดสวยสดงดงามคือความคิด
แต่ความจริง สหายมิตร เราต่างรู้….
ปรารถนา
ล่วงผ่านกาลเวลา อันเสาะสู่
กี่จดจำย้ำคิด ผิดเป็นครู
นับเนิ่นหลากฤดู ผู้ค้นพบ
………………….โดยคำ…