สตรีไทย..ห้าวหาญ..มานานนับ..

สิติยะ ป.

สตรีไทย..ห้าวหาญ..มานานนับ..
 ...................
ก็เมื่อชาย อกสามศอก มันวอกนัก
 เล่นพวกพรรค ชิง!สอย! มาร้อยสมัย
 เห็นประท้วง เกลื่อนกราด ทั่วชาติไทย
 
บ้างปะไร ลองเปลี่ยน เกวียนเทียมวัว
 ไฉนเรียก ขุนศึก ว่าแม่ทัพ
 ใยยอมรับ รักแท้ แม่ทูลหัว
 โถ!พ่อน้ำ พ่อกก พ่อโขงชัวร์
 พ่อน้ำปัว พ่อน้ำลาว พ่อน้ำกรฯ
...................
 เป็นนิยายปรัมปรา..ไม่เกี่ยวกับการเมืองในช่วงนี้นะจ้ะ
.............................
 หริภุญไชย ใหญ่โต รโหฐาน
 เจาะตำนาน พระแม่เจ้า ผู้เข้าถึง
 ยกหมู่พล ขนทัพ นับอื้ออึง
 ครั้นเคลื่อนถึง จับจอง ครองนคร
 ทรงบุกเบิก ฤกษ์ยาม ตามวิถี
 ประชาชี เสนา อำมาตย์สอน
 ต่างร่วมแรง แข็งขัน ปั้นนคร
 ให้กระฉ่อน เกียรติก้อง ทั่วผองไทย
 ฝ่ายเจ้าเมือง ตี๋นน้ำฮิน ผู้ปิ่นศักดิ์
 เมื่อพบพักต์ รักหลง ทรงสมัย
 ราชทูต ส่งสมาน ประสานใจ
 เพื่อหวังได้ ครอบครอง ตัวน้องยา
 พระแม่เจ้า ทรงเห็น มิเป็นแก่น
 ลำบากแสน ป้องปัด ปรารถนา
 จึงเย็บปัก ถักทอ พระมาลา
 เป็นบรรณา การให้ พระทัยเย็น
 หวังทำลาย มนต์ตรา ด้วยผ้าซิ่น
 พระทรงปิ่น ไม่รู้ ดูไม่เห็น
 เหล่าวิชา อาคม ล้มกระเด็น
 คิดว่าเป็น หมวกน้อย ให้ร้อยใจ
 เมื่อหยิบขึ้น สวมเศียร อย่างเนียนแนบ
 พระทัยแอบ ชอบจิต พิศมัย
 คิดไม่ถึง เจ้ารับรัก สมัครใจ
 หารู้ไม่ เขาปอง ต้องขื่อคา
 พระแม่เจ้า ตัดสัมพันธ์ สะบั้นขาด
 ความวินาศ สันตะโร โมโหหา
 เจ้าเมืองตี๋น น้ำฮิน สิ้นมนต์ตรา
 ทรงโกธา ยกพล ชนเอาเมือง
 พระนางจาม เทวี ศรีสง่า
 ทรงดาบกล้า คมกริบ เยี่ยงนางเสือง
 ออกว่าการ เข่นฆ่า รักษาเมือง
 ให้ประเทีอง เรืองล้น จนทุกวัน
 บทกลอนเพียง เพื่อชี้ สตรีสวย
 ปกครองด้วย สามารถ อาจสุขสรรค์
 ใครหมิ่นเกียรติ สตรี ศรีสุพรรณ
 คงเหมือนกัน หมิ่นราชา ... ว่ายังเยาว์
..............
กะลา มะพร้าว
 ชมรมกวีวัดวรรณศิลป์