๏ เปิดบันทึกก่อนเก่าที่เราเขียน อ่านวนเวียนซ้ำซ้ำบางคำไข ด้วยบางสิ่งดูเหมือนแปรเปลี่ยนไป คำบางใครก่อนนั้นคล้ายผันกลาย ในคำตอบก่อนนั้นคราวันเก่า เราคือเราหลอมรวมหนึ่งความหมาย ผ่านร้อนฝนหนาวเย็นมิเว้นวาย มิเดียวดายเคียงอยู่เป็นคู่กัน ยามพบสุขร่วมกันแบ่งปันสุข คราสบทุกข์รวมใจไม่เปลี่ยนผัน จูงมือฝ่าขวากหนามที่ลามรัน สู่ฝั่งฝันที่สร้างมิร้างลา ในคำตอบก่อนนั้นคราวันนี้ ปรัศนีมากล้นให้ค้นหา ว่าพจน์ถ้อยใดซ่อนคราก่อนมา ฤๅเวลาเปลี่ยนความเมื่อยามใด อ่านบันทึกก่อนเก่าที่เราเขียน อ่านวนเวียนซ้ำซ้ำทุกคำไข ก็ไร้ความไร้ตอนซุกซ่อนนัย แต่แล้วไย...วันนี้..มิมีเธอ..๚ะ๛
28 สิงหาคม 2555 21:34 น. - comment id 1243713
เพราะบันทึกก่อนหน้าครานึกรัก เอาไว้ใช้มาสม้ครเป็นทหาร ไม่รู้ว่าแปลงปลอมยอมทำการ ถึงวันนี้เขาประจานดังทั้งเมือง สงสัยถูกถอดยศต้องปลดดาว หนีทหารอื้อฉาวยังทำเขื่อง ว่าจะไม่วกเข้ามาการเมือง เรื่องของเรื่องล้อเล่นให้เป็นจริง อิอิก็เป็นบันทึกของสัสดีนี่นา
28 สิงหาคม 2555 21:40 น. - comment id 1243715
ลุงฤกษ์...ดึงมาการเมืองเชียวนะ..ว่าแต่ได้ใบดำหรือใบแดงหละคุณฤกษ์นะ..ถ้าได้ใบเหลืองสองใบจะกลายเป็นใบแดงนะ..ลิเวอร์พูล การเมืองไม่ยุ่ง..การมุ้งกำลังหาอยู่..มุ้งขาดอะ..
29 สิงหาคม 2555 08:09 น. - comment id 1243722
บ๊ะ ลายมือเราไก่เขี่ยขนาดนี้เลยเหรอ อิอิ ย้อนกลับไปอ่าน แต่อ่านไม่ออกค่ะ
29 สิงหาคม 2555 10:03 น. - comment id 1243736
เปิดบันทึกเก่าก่อนย้อนความหลัง ซากผุพังทะยอยค่อยปรากฏ คำบางคำเยาะเยือนเหมือนประชด ภาพกบฏประหารใจให้ใครครวญ สวัสดีสหายท่าน...
29 สิงหาคม 2555 10:53 น. - comment id 1243751
เปิดบันทึกครั้งก่อนลองย้อนอ่าน ปณิธานช่างสมอารมณ์หมาย แต่วันนี้หมองเศร้าเขากลับกลาย หน้าสุดท้ายเลือนเลอะเปรอะน้ำตา
29 สิงหาคม 2555 11:13 น. - comment id 1243756
บันทึกเก่าไม่กล้านำมาอ่าน อยากจะผ่านช่วงนั้นให้ผันผาย ไม่อยากจำคำนั้นเคยบรรยาย ขอไม่ปรายตายแลแก่คำลวง -_-''
29 สิงหาคม 2555 12:35 น. - comment id 1243766
พวกเราแก่แล้ว บินจนแก่เฒ่าแล้วนะ ท่านเวนไตย เพลาๆเสียบ้าง รักมากเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 สิงหาคม 2555 20:15 น. - comment id 1243792
เจาะเวลาค้นหาอดีตกาล เหตุเคยผ่านมาแล้วให้โหยหา ก็เราเป็นปุถุชนคนธรรมดา ย่อมมีบางเวลาหวลคิด...มีสิทธิพึงจำ เจาะเวลาค้นหาอดีตบ่อยเท่าใดก็บอกวัยได้เท่านั้นนะคร่า
29 สิงหาคม 2555 21:33 น. - comment id 1243799
ฤๅ เหน็ดเหนื่อยเกินไปจนใจท้อ ฤๅ เพราะรอเนิ่นนานจึงพาลหวั่น ฤๅ เราต่างห่างเหินคล้ายเมินกัน แล้วจบฝันแสนสวยด้วยการลา เมื่อทุกสิ่งทุกอย่างปราศทางแก้ ฉันเพียงแค่สำนึกตนคนไร้ค่า ก็ไม่อยากฝากถ้อยร้อยเรียงมา เปลืองภาษาเปลืองใจไม่คุ้มทุน
30 สิงหาคม 2555 09:01 น. - comment id 1243813
ขอเป็นกาวใจใครทั้งคู่ รู้รู้อยู่เวลาช่างแสนสั้น เมื่อพบภักดิ์รักมหัศจรรย์ ไยไม่หันใช้กาลปล่อยผ่านเลย
30 สิงหาคม 2555 09:03 น. - comment id 1243814
ขอเป็นกาวใจใครทั้งคู่ รู้รู้อยู่เวลาช่างแสนสั้น เมื่อพบภักดิ์รักมหัศจรรย์ ไยไม่หันใช้กาลปล่อยผ่านเลย..!
30 สิงหาคม 2555 11:15 น. - comment id 1243829
เปิดบันทึกก่อนเก่าเราเคยเขียน ดูเพี้้ยนหนักหนาในคราก่อน คิดสิ่งใดบันทึกถ้อยร้อยเป็นกลอน อ่านก่อนนอนหลับฝันร้ายมาหลายวัน บางบันทีกของข้าน้อยเป็นยังงั้น จริง ๆ คุณบินเดี่ยว