๏ ยากยิ่งนักเกินขับขาน บอกผ่านเป็นตัวอักษร ปวดแปลบหัวใจสั่นคลอน ทุกข์ย้อนความเหงาเศร้าตรม ขมเอยเคยผ่านมามาก ยากพรากลืมเลยรสขม หวานเชื่อมใจจิตชิดชม ติดลมดื่มดำรสหวาน บางเรื่องบางราวยาวนัก ความรักความทุกข์ยุคผ่าน ฝังในฝังจำตำนาน เป็นมารเป็นมวลกวนใจ บางครั้งพลั้งจิตคิดบ้า บางครางวยงงหลงใหล บางขณะระรื่นชื่นไป บางทีอาลัยไม่ลืม ถ้อยคำล้ำเลิศเพลิดเพลิน ใครเกริ่นเคยกล่าวให้ปลื้ม น้ำใจไมตรีที่ยืม ดูดดื่มชั่วคราวเอาคืน ดนตรีบรรเลงเพลงหวาน กลอนกานท์เคยให้ไยฝืน อ่อนใจชอกช้ำกล้ำกลืน ขมขื่นสรรพสิ่ง..จริง/ลวง คืนวันผันแปรเปลี่ยนแปลง เธอแสดงแสร้งรักแลห่วง อวสานความหลังทั้งปวง หลอกตวงตักรักจากเรา แล้วจึงผลักไสไล่ส่ง ยังคงเย้ยหยันความเขลา รักแท้กลับกลายคล้ายเงา ที่เหลือคือเศร้าความจริง ห่วงใยเสมือนเช่นคมกริช หมายปลิดริดรอนทุกสิ่ง น้ำคำทุกพยางค์อ้างอิง เสมือนปลิงเกาะใจให้ระบม สิ้นรักภักดิ์พร้อมยอมลา หลบหน้าจำฝืนขื่นขม สลัดคราบภาพชื่นรื่นรมย์ ตรอมตรมคงมลายหายไป กบดาน นิ่งสงบหลบเร้น ว่างเว้นเรื่องราวเก่าใหม่ เฉยชาซ่อนตัวหัวใจ ยังใคร่เปล่าเปลี่ยวปลีกตน ๚ะ๛
อัลมิตรา 26 มิ.ย. 2555 16:41 น. - ID 144851 
1492
7
0
28 มิถุนายน 2555 10:28 น. - comment id 1236589
pheerakarn@hotmail.com or pheerakarn@gmail.com
28 มิถุนายน 2555 11:09 น. - comment id 1236599
เรื่องเจ็บส้นเท้าคนจีนเขาเก่งนัก เมื่อเราเด็ก ๆ เห็นเขารักษามาแล้วอาทิตย์เดียวเกือบเป็นปรกติวิธีการที่จำได้ เขาเอาก้อนอิฐมอญ มาเผาไฟจนร้อนแดง คีบเอามาวางบนพื้นที่ปลอดภัย แล้วเอาหัวใช๊โป๊ (ผักกาดเค็ม) หัวใหญ่ ๆพอเหมาะมาทุบ ๆเบา ๆแผ่ออกนิดหน่อยวางลงบนก้อนอิฐที่ร้อน ๆนั้นควันจะขึ้นฉุย ๆ เอาส้นเท้าที่เจ็บนั้นวางกดลงบนหัวใช๊โป๊ให้ความร้อนผ่านขึ้นมาถึงส้นเท้าเมื่อร้อนจัดทนไม่ได้ก็ยกเท้าขึ้นอิอิ ไม่ให้เท้าสุกเสียก่อน แล้วค่อยวางลงใหม่พอทนได้ ถ้าก้อนอิฐเย็นลงก็ยกเข้าเผาใหม่แล้วก็เริ่มใหม่ หัวใช๊โป๊กลับไปมาถ้าแบนหมดสภาพก็เปลี่ยนใหม่ทำวันละสองครั้งระยะเวลาให้พอสมควรแก่เท้าสมัยนี้ไม่ใช้เตาถ่านก็เผาบนเตาแก๊สก็คงได้ ลองดูสิ ไม่ผิดกติกาใด ๆ
28 มิถุนายน 2555 12:40 น. - comment id 1236619
วิธีของนายฤกษ์ก็ดูเข้าท่าน่ะ ลองดูก็ไม่เสียหลาย
28 มิถุนายน 2555 13:06 น. - comment id 1236622
พออ่านของลุงฤกษ์แล้ว นึกขึ้นมาได้ พ่อเคยทำให้ตอนเด็ก เอาใบ คว่ำตาย หงายเป็นมาอังไฟให้ร้อนๆ แล้วเอามาวางตรงที่ปวดค่ะ
29 มิถุนายน 2555 09:52 น. - comment id 1236678
เรื่องนวดตัว นวดฝ่าเท้า พิมชอบมากค่ะคุณอิม ได้นวดบ่อยๆคุณอิมจะชินไปเอง แล้วจะรู้สึก สบายๆโล่งๆมากกว่าที่จะเจ็บปวดรวดร้าว(เอ มังเกี่ยวกันไหม) สู้สู้นะค่ะคุณอิม พิมเองก็เป็นบ่อยที่อยู่ๆก็เจ็บ ตรงนั้น ตรงนี้ มีรอยช้ำ โดยไม่ทราบสาเหตุ พยายามนึกว่าไปชนอะไรมาก็นึกไม่ออก แหะๆ จริงแล้วก็เป็นคนซุ่มซ่ามอยู่ในระดับใช้ได้เลยพิม
27 มิถุนายน 2555 21:37 น. - comment id 1236705
ไม่รู้จะยังไงดี อยากจะบ่นขึ้นมาซะเฉย ๆ "เฮ้อ !เป็นมะเร็ง รักษาไม่เสียตังค์สักบาท แต่ปวดส้นเท้า(รองช้ำ) หมดไปแล้วหลายพัน" ปวดส้นเท้ามาหลายวันแล้ว เริ่มจากความรู้สึกที่คิดเองว่า สงสัยจะเดินมากเกินไป หรือไม่ก็ไปกระแทกอะไรมา จนเลยเถิดนึกไปว่า คงนอนละเมอไปถีบอะไรเข้า หนึ่งวันก็แล้ว สัปดาห์หนึ่งก็แล้ว เอ๊ะ ! มันยังเจ็บส้นเท้าอยู่นี่หว่า ยังไงกันนะ กว่าจะเข้าไปอ่านข้อมูลในเน็ต ก็ต้องเดินเขยกไปหลายวัน แสดงว่า สำนึกช้า พอไปอ่านดูข้อมูล โน่น นั่น นี่ .. อะไรกันฟระ ทำไมมาเกิดขึ้นกับฉันเนี่ย บ่นในใจ พร้อมกับคิดหาวิธีจัดการ เพื่อให้หายปวดส้นเท้า (เจ็บกับปวด มันเหมือนกันมั๊ย) ทางเลือกหนึ่งคือการเข้าร้านเพื่อนวดเท้า หรูหราดีแท้ อยู่ในอาคารเดียวกับที่พักอีกต่างหาก สามารถใส่ขาสั้นเสื้อกล้าม เดินยืดอก(ข้างเดียว) เข้าไปในร้านนั้นได้ มีสปาด้วย คิดไปคิดว่า นวดเท้าอย่างเดียวนั่นแหล่ะ อย่างอื่นไม่ต้องไปเสริมสวยมันแล้ว เสริมไปก็เท่านั้น คิดแบบคนงกเงินนะเนี่ย แต่ถึงกระนั่นก็เถอะ ยังอุตส่าห์ซื้อเป็นคอร์ส 10 ชั่วโมงในราคาพิเศษ ครั้งแรก .. เจ็บชิป ! เดินเป๋ขึ้นบ้าน ครั้งสอง .. ยังเจ็บอยู่ดี ! ขึ้นบ้านแบบหมดสภาพ ยังเหลืออีกแปดครั้ง ติดไว้ก่อน เอาไว้ค่อย ๆ ทยอยนวดละกัน สงสัยต้องเปลี่ยนแผนใหม่ วันนี้เพื่อนแนะนำที่ ดิ อโรคยา นวดอีกล่ะ ทีนี้ชุดใหญ่ จัดเต็ม นวดเท้า นวดตัว ทั้งตัวมีแต่เส้นที่ยึดตึงไปหมด หมอที่นวดก็คงจะเหนื่อย คนที่ถูกนวดก็แทบแย่ โอย โอย ตลอด (ก็มันเจ็บนี่) หมอชวนคุย กดจุดนี้ตับ จุดนี้ลำไส้ จุดนี้สันหลัง เออ ! ดีเหมือนกัน ได้ความรู้ไปในตัว แต่ละจุดที่กด เจ็บสุดยอดทั้งนั้น ไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมต้องนวดให้เจ็บ ให้ตายเหอะโรบิ้น ฉันถามหมอว่า คนอื่นเจ็บกันไหม คนอื่นมีร้องโอยดัง ๆ ไหม มีใครนวดจนกระดูกหักหรือหลุดไหมนี่ เหอ เหอ .. ขากลับ ต้องให้พนักงานเรียกแท๊กซี่ให้ ม่ายหวาย ม่ายหวาย รู้งี้ตอนเล็ก ๆ ฝึกวิชาเส้าหลินเคลื่อนย้ายเส้นเอ็นซะก็ดี เจ็บชิปเป๋งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เลย
27 มิถุนายน 2555 21:59 น. - comment id 1236706
คุณประภัสสร .. อย่าเรียกอย่างน๊านนนนน ข้าพเจ้ายอมเป็นแม่หญิงดวงแขซะยังดีกว่า 555 คุณดาวศรัทธา .. (เพียงเพื่อนรู้ใจได้ยิน) ใกล้ไกลไม่เคยกังวล แม้ตนอยู่ห่างต่างถิ่น สำนึกระลึกอยู่รู้อาจินต์ ชาวศิลป์นิสัยคล้ายคลึง มังกรซ่อนกายใต้หล้า หงสาโฉบเฉี่ยวเอี้ยวถึง คล้ายเพื่อนรู้ใจในคำนึง จักซึ้งตลอดกาลนานเนา คุณน้ำตาลหวาน .. เชื่อไหมว่า ในบางทีที่ไม่เห็นอัลมิตรา มันไม่ได้หมายความว่า อัลมิตราไม่ได้แวะเวียนมา เพียงแต่อัลมิตราเจ็บปวดใจเกินกว่าจะคิดเขียนคำใด ต่างหาก คุณฤกษ์ .. ที่เฝ้าเพียรเขียนยาวเรื่องราวบอก จริงหรือหลอกกันหนอฉันขอถาม มีรักแท้แต่ไฉนไม่ติดตาม เอาแต่พล่ามเรื่อยไปไม่น่าดู เพียงเปิดเผยความนัยใช่แข่งขัน ถึงกระนั่นถ้าหากอยากมีคู่ มัวลักลอบตอบความตามโฉมตรู จนจวบปู่คงสะอื้นเพราะขึ้นคาน คุณสุนทรวิทย์ .. ประกวดผิวงามเหมือนในโฆษณาหรือคะ :) คุณยาแก้ปวด .. เก็บไวน์มะนาวโห่ไว้ให้ ไม่รู้ว่าจะเก็บจนถึงวันที่เจอกันหรือเปล่า คุณแก้วประเสริฐ .. โธ่ อย่าไปกินเลย กบน่ะ ต้องตีอย่างเดียว คุณพุดพัดชา .. อัลมิตราเก็บวันพักร้อนไว้รวมกับวันหยุดปลายสัปดาห์ก็น่าจะมี 4 วัน หากมีโอกาสจะไปเยือนที่ภูนะคะ พี่สาว .. ต้องไม่เหงาสิ เพราะว่าต่างคนต่างมีภาระหน้าที่ ใคร ๆ เขาก็มีงานของเขากัน ไม่เว้นแม้แต่อัลมิตรา พี่สาวไม่ได้ทำงานแล้ว ต้องหากิจกรรมอื่นทำนะ เล่นสเก็ตบอร์ดเป็นไง เท่ห์น๊า คุณกิ่งโศก .. ยังเดี๊ยงไม่ได้ อัลมิตรายังไม่ได้ซองกั้นขันหมากเลยอ่ะ คุณศรีสมภพ .. กลอนงามนัก ให้แง่คิดสัจจธรรมค่ะ :) คุณคอนพูทน .. เอาเป็น สวยอย่าได้โทรม ได้ไหมเนี่ย 555 คุณกีรติ .. อื้อ วันที่ 7 เดือน 7 อาสาไปปลูกป่าชายเลน ไปเป็นลูกคณะน่ะ ไปพร้อมกับชุมชนเพื่อนที่อยู่อาศัยร่วมกัน พาลูกน้องไปด้วยอีก 6 คน รวมอัลมิตราเป็น 7 โอ้ เลข 7 เยอะเนอะ คุณกุ้งหนามแดง .. กะว่าไปนวดโหดอีกสองหน เสาร์-อาทิตย์นี้คงประคองตัวได้ ส่วนที่ป่าชายเลน คงรับหน้าที่เฝ้ากระเป๋ามั๊ง 555 สะดวกดี คุณdin .. ไม่แน่นอนจริง ๆ ค่ะ ใจคนนี่ แว่ป ตลอดค่ะ
27 มิถุนายน 2555 23:35 น. - comment id 1236707
ความเหงาไม่ได้เกิดจากการว่าง..ที่ไม่ต้องทำงาน..แต่มันเกิดจาก human polution ของคนบ้านเดียวกันต่างหาก..มันเป็นการตายจากกันทั้งเป็นไง
28 มิถุนายน 2555 06:14 น. - comment id 1236708
อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่สาว .. วันนี้ตี้มาทำงานก่อนหกโมง มาแบบกระปลกกระเปลี้ยโรยแรงชอบกล นี่ก็ยังไม่ค่อยตื่นฟื้นสักเท่าไหร่ ค่ะ ความเหงานี่ ต่อให้งานชุลมุนวุ่น แว่ปนึงในใจคิดก็ยังคงเหงา โดยเฉพาะเห็นคนใกล้ตัว ยิ่งเห็นก็ยิ่งเหงา ประมาณว่า "มันจะมาป้วนเปี้ยนอารายแถวนี้เนี่ย เดินหน้าจะชนกันทุ๊กวัน แต่เหมือนไม่รู้จักกัน" ... 555 ประมาณนี้หรือเปล่า มั่ว ๆ เอาค่ะ
28 มิถุนายน 2555 09:37 น. - comment id 1236711
คุณอิม เอมมีเรื่องรบกวนค่ะ เอมไม่ได้เข้ามาที่เว็บค่อนข้างจะนาน เลยทำให้ลืมรหัสผ่าน คุณอิม ช่วยแจ้งรหัสผ่านให้เอมอีกครั้งได้มั้ยคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ Mail : love_pinny22@hotmail.com ทะเลใจ
26 มิถุนายน 2555 16:57 น. - comment id 1236884
กบดาน หรือกบดำเจ้าคะแม่หญิงเรไร เล่นไปตามเพลง บรรเลงไปตามเรื่อง บางครั้งอาจขุ่นเคือง แต่ยังชำเลืองตามอง
26 มิถุนายน 2555 18:57 น. - comment id 1236899
กบดานการใดไม่เกี่ยว หลบเลี้ยวหลีกเร้นเว้นหาย มังกือมังกรซ่อนกาย ลวดลายกลายจางลางเลือน ไร้โลภไร้โกรธไร้รัก (?) หาญหักลักลบกลบเกลื่อน หายห่วงห้วงหาวดาวเดือน เพียงเพื่อนรู้ใจได้ยิน ......
26 มิถุนายน 2555 20:34 น. - comment id 1236907
กบดานเนิ่นนานพอดู หดหู่หมกมุ่นเรื่องราว เงียบหายไร้รอยยืดยาว ปวดร้าวยากลืมฝืนจำ
26 มิถุนายน 2555 21:43 น. - comment id 1236917
เลี่ยงหลบกบดานขานถ้อย เฉยชาเหงาหงอยเปล่าเปลี่ยว ซ่อนตัวซ่อนใจคนเดียว เลิกเกี่ยวเลิกจำคำใคร แต่เราเฝ้าจำคำกล่าว เรื่องราวทุกพยางค์อ้างได้ ไม่ลืมเคยหวงห่วงใย ขอให้พินิจคิดดู "เพียงเปิดเผยความนัยใช่แข่งขัน ไม่ขอลงประชันใครทั้งผอง ให้ซาบซึ้งถึงหัวใจไม่จับจอง จะได้มองพินิจพิจารณา เป็นหนุ่มใหญ่ได้ปริญญามาประดับ เพื่อรองรับการกรองสองสาขา ความชำนาญพิเศษคือทำนา แม้เมืองนอกไปมาเป็นประจำ ผู้มีจิตปฏิพัทธ์มัดแน่นหนัก เพราะความรักพาใจให้ถลำ หลายขวบปีที่ผ่านรานใจช้ำ ถูกแกล้งย่ำเหยียบใจให้ระทม หากผ่านการเลือกเฟ้นเห็นคุณค่า ขอสัญญาไม่ทำช้ำขื่นขม จะยืนเคียงเป็นคู่ชื่นชู้ชม ร่วมภิรมณ์สุขทุกข์บุกฝ่าฟัน ขอมอบสิทธิ์เป็นใหญ่ในชีวิต ตามแต่จะลิขิตให้ตรงฝัน ในสังคมมีเกียรติ์เสมอกัน ไม่มีวันหน่ายรักหนีจากไป.." หากเป็นเช่นปลิงดูดเลือด ดาลเดือดสิ้นรักผลักไล่ อวสานเรื่องราวเหก่าใหม่ ลาไกลหลบเร้นเว้นวาง มาเยี่ยมนะ
26 มิถุนายน 2555 21:49 น. - comment id 1236922
ยอดเยี่ยมมากครับ ให้เต็มสิบเลยครับ
27 มิถุนายน 2555 00:53 น. - comment id 1236940
27 มิถุนายน 2555 02:08 น. - comment id 1236945
กบดานผัดเผ็ดเด็ดนัก ช้อนตักเข้าปากผ่านลิ้น เหล้าป่าเทเข้าปากกิน สายตาผินมุมลายกรอบ หยิบมาเคี้ยวกรุบกริ๊บอร่อย โอ้แม่ช้อยเห็นทดสอบ ทดลองดูยกมือชอบ แล้่วจับขอบแก้วป่ากิน มาศึกษางานยอดหญิงจ้า รักเสมอ
แก้วประเสริฐ.
27 มิถุนายน 2555 08:07 น. - comment id 1236949
กบดานในไพรพฤกษ์ เพียงรู้สึกปัจจูบันมิฝันหา เงาอดีตอนาคตยังไม่มา ก่อนลับลาจากไปไม่หวนคืน..
27 มิถุนายน 2555 08:10 น. - comment id 1236950
"กบ" ดานนานไปก็เหงานะ ยังมีพี่อีกคนที่หนักหนายิ่งกว่าน้องสาวเป็นไหนๆ..เพียงแต่เป็นวิกฤติชีวิตที่แตกต่างกัน
27 มิถุนายน 2555 09:19 น. - comment id 1236953
เฉกเช่นปู่กิ่ง กบดานมานานอิอิ กบดานใต้งาน มรสุมงานกำลังโหมกระหน่ำ ปู่แทบเดี้ยงแล้ว มาเยี่ยมจ้า
27 มิถุนายน 2555 09:24 น. - comment id 1236954
กบดาน ใต้น้ำต่ำสุด จิตมนุษย์สุดหยั่งถึง หมายใดใจคะนึง ประหนึ่งกลลวงบ่วงมาร กบดาน นิ่งสงบหลบเร้น ตัวเห็นเป็นใจใช่ไหมท่าน ? เหนือน้ำนั่นไงดอกไม้บาน แสงฉานตะวันธรรม.. อันอำไพ กบดานทำไม.. ตัดใจ ตัดกรรม !
27 มิถุนายน 2555 10:11 น. - comment id 1236963
กบดาน..เงียบ...ได้เปรียบเสมอ สุขอย่าได้สร่าง
27 มิถุนายน 2555 11:34 น. - comment id 1236973
ดีจร้า อาคุงอิม...จาไปลุยโคลนอีกแว้ววเหรอ...
ไม่เหนื่่อยเหรอ...อิอิ
ทำไมชอบใช้แรงงาน ร่างกาย เกิ๊นนน... ให้ร่างกายได้พักผ่อนบ้างนา.... อย่าใช้มันเยอะ.... เขากำลังต้องการ การพักผ่อนอ่ะนะ...
27 มิถุนายน 2555 13:01 น. - comment id 1236976
จำศีลก่อนเน้อระยะนี้ เดี๋ยวระบมกว่าเดิมจะเป็นเรื่องใหญ่ ห่วงสุขภาพบ้างไม่ใช่ห่วงแต่งานนะเธอ
27 มิถุนายน 2555 19:05 น. - comment id 1237008
29 มิถุนายน 2555 21:05 น. - comment id 1237104
น่วมไปทั้งตัว รอยจ้ำเขียวก็เพียบ นี่ฉันน่าจะเกิดเป็นไส้เดือน จะได้ไม่ต้องปวดกระดูกกระเดี้ยว แต่ก็เนอะ ตรงส้นเท้า ความเจ็บปวดลดลงไปเยอะ น่าจะเหลือสภาพปวดประมาณ 15 % พรุ่งนี้ กับ มะรืนนี้ เดี๋ยวก็รู้ เพราะต้องไปปฏิบัติภาระกิจตั้งแต่เช้าจนถึงสี่ทุ่ม เมื่อยก็แอบนั่งล่ะว๊า คุณฤกษ์ .. หัวไช้โป๊ว เหรอ อืมม เอาไปเล่าให้เพื่อนฟัง เพื่อนบอกว่าเคยเห็นคล้าย ๆ กัน แต่เปลี่ยนจากไช้โป๊วเป็นกะปิ อัลมิตรายังถามเพื่อนเลยว่าย่ำกะปิเสร็จแล้วเอาไปตำน้ำพริกหรือเปล่า ฮา.. ฮา .. กัน วานนี้ ตอนกลับบ้านก็เดินโซซัดโซเซ ผ่านบ้านคนคุ้นเคย เขาเตรียมกะลามะพร้าวให้ ขัดถูกซะดิบดี นี่ก็เอาไปวางใต้เท้าตอนนั่งทำงาน ตลกดีเหมือนกัน เพื่อนมันขำกันใหญ่เลยล่ะ ขอบคุณมากที่บอกวิธี มีประโยชน์จริง ๆ เลยนะ คุณกุ้งหนามแดง .. อืมม ถ้าวันจันทร์ยังเจ็บส้นเท้าอยู่ ก็จะใช้วิธีนั้นแหล่ะ คุณแก้วประภัสสร .. อันที่จริง ถ้าอัลมิตราอ้อนใครซะหน่อย คงจะมีคนมาจัดการดูแลเนอะ 555 คุณน้ำตาลหวาน .. คราวที่ไป ดิ อโรคยา .. เจ็บมาก แหม๊ เล่นควักเส้น เค้นเนื้อตลอดตัว นี่ อัลมิตราไปทำท่าให้เพื่อนที่ทำงานดู ขำกันใหญ่เลย อัลมิตราก็เล่าไป ทำท่าไป แบบขำ ๆ ไปด้วย ที่ไหนได้ ตอนที่ถูกกระหน่ำนวดจริง เจ็บสุดยอดเชียวค่ะ เออนี่ .. เมาท์คนที่นวดเตียงข้าง ๆ หมอนี่หลับอ่ะ กรนอีกต่างหาก จะบ้าตาย นึกอยากพาลยันสักเปรี้ยง แหม๊ อีกคนเจ็บร้องโอย ๆ พอแล้ว พักก่อน เดี๋ยวๆๆๆ ส่วนอีกคนหลับ ..
30 มิถุนายน 2555 04:39 น. - comment id 1237118
กบดานตัวไหนเป็นดำ กร จะปล้ำเอามาไว้ในตักให้หมด อิอิ พี่อิม ชอบมากๆ บทนี้ ปลื้มฝีมือพี่สาวคนนี้จริงๆ
4 กรกฎาคม 2555 19:35 น. - comment id 1237356
คุณกวีปกรณ์ .. เผื่อเขาเล่นแดง กบดำที่อยู่บนตัก ก็ไม่มีค่าน๊า
13 กรกฎาคม 2555 20:03 น. - comment id 1238353
กลอนยังเพราะเหมือนเดิมนะคะคุณอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
